ما خط را از فاطمه می‌گیریم
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از «وطن‌امروز»، حسین قدیانی در این روزنامه نوشت:
دیشب، جانباز خیبر با همان سربند سرخ یا زهرا، رفته بود بیت! حسینیه‌ای پایین‌تر از خیابان جمهوری! و هنگام شعار «ای پسر فاطمه! منتظر تو هستیم»، باز شد بغض فروخورده‌اش! می‌گفت: «جنگ و زندگی ندارد؛ هر کجا که باشی، باید به «فاطمه» پناه ببری»! و من راستش، این را از چشم‌های بارانی‌اش فهمیدم! و از آن دست استجابت که درست 30 سال پیش، برای همیشه در بلندای آسمان جا گذاشت! گفت: «در خاطرم شد زنده یاد فاطمیون، یاد شلمچه، یاد فکه، یاد مجنون»!
سلام مادر پهلوشکسته‌های جنوب! هر چه داریم آه است و پناه می‌خواهیم! مرهم اگر تویی، چه هراس از زخم؟! و مادر اگر تویی، چه واهمه از غم؟! الا ای فاطمه! هنوز هم دعوا بر سر نام بلند «علی» است! گویی «بنی‌هاشم» کوچه‌ای به درازای تاریخ است! ما را اما الگوی دفاع از ولایت، تویی! ما خط را از تو می‌گیریم! دیروز، در روزگار جنگ!
و امروز، در جنگ روزگار! از آن اسلام که تو متنفر بودی، ما هم متنفریم! مشکل ما با «اسلام سقیفه» فقط بر سر نام نبود که با پسوند «رحمانی» حل شود! «رحمانیت» متجلی در «اسلام علی» بود؛ پزش را نجومی‌بگیرها می‌دهند! همان‌ها که حق ملت را ذیل حقوق خود تعریف می‌کنند! بی‌خود نیست که حقوق خوانده‌اند! و بی‌خود نیست که کربلا را درس مذاکره می‌خوانند! چون حوصله راه تو را ندارند! آری! عاشورا در «مکتب فاطمیه» عاشورا شد! و قصه هنوز قصه دیروز است! اگر غاصب خلافت باشند، علی را به شرط سکوت می‌خواهند! و اگر از ناکثین، علی را به شرط سهم بیشتر از بیت‌المال! الا ای فاطمه! مرکب‌های‌شان عوض شده اما نقش‌ها و نقشه‌های‌شان نه! و دقیقا همان‌هایی هستند که بودند! و مگر جز این است که صدر اسلام هم، دستاوردها را در دل مذاکرات از دست می‌دادند؟! و مگر جز این است که مالک به خیمه معاویه رسیده بود؟! امان از نیرنگ مذاکره! این ترفند همیشگی کاخ‌های سبز و سفید!
الا ای فاطمه! امروز هم قصه همین است اما شهادت تو، راهی به رهایی گشود تا دیگر علی تنها نماند! صدالبته، نمایندگان اسلام سقیفه، نیز ناکثین، قاسطین و مارقین، حضور پررنگی دارند در فتنه‌آفرینی، لیکن ملت بهتر از صدر اسلام ما، اهل کوفه نیست! ما برای دفاع از ولایت، تا اسوه‌ای چون «ام ابیها» داریم، خط را از اشعری‌های عصر خود نمی‌گیریم! ما فرق داریم با امت جاهلی که قدر علی را نشناخت! و فرق علی را شکافت! ما پیش چشم علی، یوم‌الله 9 دی را رقم زدیم! ما فکر نمی‌کنیم «با علی در بدر بودن» یعنی تمام، چرا که ای مادر!
خط را از تو می‌گیریم! دولت‌هایی که نیامده، می‌روند، لیاقت خط‌دهی به ملتی را که ان‌شاءالله همیشه می‌ماند ندارند! دولت‌هایی که از سر «آلزایمر سیاسی» وعده‌های خود را فراموش کرده‌اند، نالایق‌تر از آن هستند که بخواهند برای این ملت، ترسیم خط کنند! دولت گذشته، حال، آینده، خوب است بدانند هرگز چیزی در تراز «بیعت» نیست!
بیعت یعنی تا آخرین قطره خون، سنگ علی را به سینه‌زدن، ولو چون جانباز دوران جنگ، تنها با یک‌دست! سلام بر پیشانی‌های آشنا! سلام بر سربند سرخ «یا زهرا»! و سلام بر فاطمه و فاطمیه که باز هم سر بزنگاه، پناهگاه دل‌شکسته‌ها شد! الا ای مادر! غم قرن‌ها جدایی، در سینه ما سنگینی می‌کند! یلدای بلندی است! خیلی وقت است آفتاب بر ما نتابیده! و من دیشب با خود فکر می‌کردم که این، پیش از آنکه شعار ما باشد، تمام تمنای رهبر انقلاب است: «ای پسر فاطمه! منتظر تو هستیم...»./1325//102/خ