سلام فرمانده

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، مدتی است سرودی با محتوای دینی مذهبی در فضای حقیقی و مجازی بر سر زبان ها افتاده و بشدت مورد اقبال و پذیرش مخاطبین قرار گرفته است. این سرود جذاب که با هم خوانی کودکان و نوجوانان به اجرا در آمده، دارای محتوای غنی است که برگرفته از اعتقادات مذهبی- ملی خوانندگان است.

از آنجا که اجرای این سرود به سرعت در سطح جامعه به پویش همگانی تبدیل شد، باز تاب گسترده ای در رسانه های جهانی داشت و لذا شاهد هجمه سنگینی از انتقادات و مخالفت ها با این پویش هستیم. آنچه دشمن را نگران و عصبانی کرده، نهادینه شدن این اعتقادات در میان کودکان و نوجوانان ایرانی است وآن را خطر جدی برای فرهنگ مبتذل خود می دانند، لذا از هیچ توهین و تحقیر و تفسیر ناروایی در این زمینه کوتاهی نکردند و غیر از این هم از آنها انتظار نمی رفت.

اما آنچه جای تعجب و حیرت دارد برخی انتقادها و نظرات منتقدان داخلی است که عموماً فرصت اظهار نظر در مسائل مهم فرهنگی و اجتماعی را ندارند، اما به یکباره احساس مسئولیت نموده و به ابراز نظرات کارشناسانه خود درباره این سرود پرداخته اند. از جمله این که؛ محتوای شعری را بسیار بد دانسته اند هرچند اذعان به اثر گذاری آن دارند. یا این که این سرود را کالای تبلیغاتی معرفی نموده و الفاظ آن را متناسب با ادبیات عاطفی و فطری کودکان نمی دانند. همچنین برخی حضرات معتقدند: این سرود یک اثر ایرانی نیست و منطق نظامیگری دارد و حتی یکبار لفظ «ایران» در آن گفته نشده! و اشکالات بی ربط دیگری که با اندکی تعقل پاسخش را خواهند یافت.

اما سوال ما از این بزرگواران این است که این آقایان محترم، چرا زمانی که بعضی کودکان در برنامه های تلویزیونی به انجام کارهای نمایشی خارج از توان خود می پردازند به یاد فطرت کودکان نیفتاده و مخالفتی ابراز نمی نمایند. چرا به رواج شعرهای مبتذل برخی خوانندگان بی هویت که بر سر زبان کودکان می افتد، واکنشی نشان نمی دهند و آن را مورد نقد و بررسی قرار نمی دهند، چرا با وجود این همه دغدغمندی تا کنون شاهد آثار فاخر ایرانی با ادبیات خوب از آنها نیستیم و ...

البته در این نکته با آقایان هم نظریم که این سرود ایرانی نیست. بله! در حقیقت، ایرانی دانستن آن خطاست این یک اثر جهانی است و از این روست که شاهد اجرای آن در پاکستان، عراق، سوریه، لبنان، بنگلادش، نیجریه، تاجیکستان و... هستیم. بله! عقاید اسلامی را منحصر به یک کشور و یک منطقه دانستن خطاست.  

درعین حال باید گفت: ذکر نام افرادی همچون میرزا کوچک خان و بهجت ها و حاج قاسم اشاره به نام شخصیت های ایرانی موثر در تحولات جهانی است که ماهیت ایرانی بودن این سرود را نشان می دهد.

در پایان خوب است اشاره کوتاهی به برخی از مفاهیم و عبارت های این سرود شود تا قضاوت درباره خوب و بدی محتوا را به مخاطب فهیم خود بسپاریم.

اعتقاد به وجود امام زمان (عج) به عنوان امام حی و حاضر، که با عبارت "سلام فرمانده" ابراز می گردد، زیرا یکی از شئون فرمانده؛ ناظر بودن به حال سپاهیان و توجه به آنها است.

خواننده با استفاده از عبارت "عشق جانم ، عشق روزگارم " که از الفاظ و ادبیات امروزی است با تمام وجود حس علاقمندی خود را ابراز نموده و مصداق حقیقی عشق بچه شیعه را معرفی می نماید.

خواننده با بیان این مطلب که : "دنیا بدون تو معنایی نداره " ضرورت تلاش برای فراهم آوردن زندگی عصر ظهور را تداعی نموده و خلأ وجود امام حی و حاضر را به تصویر می کشد.

در عبارت " بیا جون من بیا..." استفاده از ادبیات گفتاری راحت و بدون تکلف برای صحبت و ارتباط گیری با امام زمان(عج) بیان شده است.

معرفی افراد شاخص و تاثیر گذار ولایی ، سیاسی و ... در طول تاریخ( علی بن مهزیار، میرزا کوچک خان )جهت ارائه الگو به نسل جوان و شناخت این افراد از دیگر مزیت های محتوایی این سرود است.

پیوند بین فرماندهی امام زمان(عج) و فرا خوانده شدن توسط" سید علی" به عنوان نائب امام زمان (عج)، ضرورت همراهی و اطاعت از رهبر جامعه اسلامی و همراهی با ولایت را با عبارتی ساده و روان بیان می دارد.

عهدهای پایانی این سرود نیز در واقع تأکیدی است بر وظایف منتظران و الگو گیری از همه افرادی که در را ه تحقق حکومت امام زمان (عج)به هر نحوی گام برداشته اند: همچون بهجت ها و حاج قاسم ها ...

اللهم عجل لولیک الفرج
لیلا همایون فرد