رشدِ بدون وصل شدن به خدا، خسارت است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی مفسر قرآن کریم شامگاه جمعه در مراسم احیای شب 19 ماه مبارک رمضان که در دانشگاه تهران برگزار شد، درباره موضوع رشد به سخنرانی پرداخت و گفت: در جامعه رشد مساله مهمی است که از آن به پیشرفت تعبیر می‌شود.

وی با اشاره به اینکه رشد کلمه‌ای قرآنی است، عنوان کرد: گاهی شخص در زمینه امورات مادی مانند مسکن، مال یا فرزندان ممکن است رشد کند اما در زمینه معرفت و آگاهی نسبت به دین رشد نکرده باشد پس چنین شخصی به رشد واقعی دست نیافته است، چراکه آنچه قرآن از آن تعبیر به رشد کرده؛ پیشرفت زمینه ایمان و انجام اعمال صالح برای رضای خداوند است.

مفسر قرآن کریم با اشاره به اینکه ربا حرام است، اظهار داشت: خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: کسانی که ربا می‌گیرند فکر نکنند که در حال رشد هستند، بلکه کسانی در حال رشد هستند که شامل «انعمت علیهم» و «غیر المغضوب علیهم» شوند.

حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی افزود: قارون از جمله کسانی بود که در زمینه ثروت رشد کرده بود طوری که مردم غبطه جایگاه او را می‌خوردند اما زمانیکه به امر خداوند زمین او را فروبرد خوشحال شدند که در چنین جایگاهی قرار نداشتند، بنابراین قارون به رشد واقعی دست پیدا نکرده بود.

وی با اشاره به اینکه رشد انسان وزن کردنی نیست، بیان داشت: شب قدر برای وصل شدن به خداوند است بنابراین هر رشدی که به خداوند وصل باشد رشد واقعی است در غیر این صورت خسارت است.

مفسر قرآن کریم با اشاره به اینکه قرآن مکرر فرموده است که دنیا قلیل است، ابراز کرد: در دعاها نباید برای خداوند تعین تکلیف کرد چرا که براساس آیات قرآن کریم بسیاری از آنچه را انسان‌ها درخواست می‌کنند برای آنها شر است، در صورتی که خداوند برای آنها خیر را خواهان است.

حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی با اشاره به اینکه امروز برخی بر امر ولایت فقیه شبهه وارد می‌کنند، گفت: چنین اشخاصی بدانند که ولایت فقیه حکومت یک انسان عادل است که نمی‌تواند فاسق شود چراکه اگر یک گناه انجام دهد از همه مقامات سقوط می‌کند، اما دیکتاتور حاکم فاسقی است که دست به هر جنایتی می‌زند.

وی در پاسخ اشخاصی که از آیه «لا اکراه فی الدین» تعبیر به آزادی مطلق می‌کنند تا دست به هر عمل خلافی در جامعه بزنند، اظهار داشت: معنی آیه در این است که در ایمان و عقیده قلبی افراد زور و اجبار در کار نیست اما در عمل چون در ارتباط با جامعه و افراد دیگر قرار می‌گیرد زور و اجبار لازم است و اینگونه نیست که هر کس هرکاری خواست انجام دهد و کسی هم به کار او کاری نداشته باشد./203/807/ب1