قضاوت‌های خانمان سوز
به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، قضاوت شغل با کلاسی است، حتی اگر درآمدی نداشته باشد یا حتی اگر دوستان و نزدیکانمان را از ما بگیرد. کلاسش را هم که در نظر نگیریم؛ از لذت غیر قابل وصفش نمی توان گذشت. واقعا کاری لذتبخش تر از این می شناسید که برای هر اتفاق ریز و درشتی، همه گوش به حکم شما داشته باشند؟.
البته این کار با قضاوت‌های معمول و مرسوم چند تفاوت اساسی دارد که باعث شده طرفداران بی چون و چرایش در جامعه، روز به روز زیادتر شوند. اهم این تفاوت‌های عبارتند از:
قضاوت (برخلاف این کار) نیاز به علم دارد.
قضاوت نیاز به محکمه دارد اما این کار در هر زمان و مکانی می گنجد.
قضاوت نیاز به شاهد دارد اما کارمند این شغل لذیذ آنقدر به خود اطمینان دارد که بردن نام شاهد در مقابلش عین بی انصافی است.
و از همه مهمتر اینکه این محکمه حتی نیازی به حضور محکوم هم ندارد؛ اصلا اگر محکوم نباشد راحت تر می توان در باره اش حکم کرد. مگر نه اینکه محکوم همیشه درصدد رفع اتهام از خود است؟ بنابر این واضح است که قضاوت ما را نمی پذیرد و با بیان تمام ابعاد اتفاق قصد توجیه کار خود را دارد. البته باید توجه کرد که اگر دیگران این کار را درباره ی ما انجام بدهند قطعا گناهی کبیره مرتکب شده اند.
این سخنان، حرف دل تمام کسانی است که قضاوت ناعادلانه و بدون علم، در مورد زندگی دیگران را وظیفه حتمی و قطعی خود می دانند، و به هیچ عنوان از این منصب کوتاه نمی آیند.
در واقع؛ این نوع قضاوت، به خاطر لذت نامشروع و دم دستی بودنش برای برخی به شغل و حرفه اصلی شان بدل شده است.
نکته درخور توجه و جالب این است که همین انسان هایی که کارشان حلاجی زندگی دیگران است؛ وقتی خودشان در مضانّ قضاوت‌های ناعادلانه قرار می‌گیرند، آسمان را به زمین می دوزند. هیچ کس هم نیست این روایت معروف را برایشان بخواند که: آنچه برای خود نمی‌پسندی برای دیگران هم مپسند[1][2].
منشأ این معضل اجتماعی که روابط را منحط و ارحام را منقطع می‌کند، چیزی جز خود حق انگاری مطلق نیست.
مشکل اینجاست که قاضی عجول ناعادل، به غلط خود را واقف به تمام زوایای اتفاق دانسته و باز به غلط خیال می‌کند که فقط اوست که باید تکلیف این اتفاق را با حکم نافذش برای همه روشن کند.
اصلا هم حاضر نیست برای لحظه ای حق را به طرف مقابل بدهد یا حتی یک درصد احتمال بدهد که اشتباه می‌کند.
البته همه می دانیم که این قضاوت‌ها چه بر سر روابط آورده و می‌آورد؛ اما به هیچ وجه حاضر نیستیم از لذت نامشروع قضاوت کردن دیگران دست برداریم./۹۰۱/پ۲۰۰/س
حجت الاسلام حسین رحیمی
[1] حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: «فأحبب لغیرك ما تحب لنفسك و اكره له ما تكره لها.
[2] نهج البلاغه، نامه/31 .