۲۳ دی ۱۳۹۲ - ۲۱:۲۹
کد خبر: ۱۹۴۹۱۷
دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران بررسی کرد؛

وضعیت معرفتی خداباوری از نگاه ریچارد سوین برن

خبرگزاری رسا ـ دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران با اشاره به این‌که نظر نویسنده(سوین برن) درباره عقلانیت گزاره‌های خداباوری این است که با تکیه بر سه اصل وثاقت، گواهی و آسان باوری که در تمام حوزه‌های معرفتی ازجمله معرفت دینی کاربرد دارند، گزاره‌های خداباوری نیز از عقلانیت برخوردارند، به نقد و بررسی این نگاه پرداخت.
دومين کنفرانس بين المللي فلسفه دين معاصر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، دکتر حسن قنبری، دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران پیش از ظهر امروز دوشنبه بیست و سوم دی ماه در «دومین کنفرانس بین‌المللی فلسفه دین معاصر» که به همت انجمن علمی فلسفه دین ایران و با همکاری پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی در این پژوهشگاه واقع در اتوبان کردستان تهران به مدت دو روز کار خود را آغاز کرد، به سخنرانی با عنوان «وضعیت معرفتی خداباوری از نگاه ریچارد سوین برن» پرداخت.

وی کتاب‌های "ایمان و عقل" و"انسجام خداباوری" را به‌عنوان دو اثر مهم سوین برن مطرح کرد و گفت: در این بحث خداباوری به معنای عقیده به خدای به خدای متشخص با صفات خاصی است که در هر سه دین ابراهیمی یافت می‌شود.

دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران ابراز داشت: نظر نویسنده(سوین برن) درباره عقلانیت گزاره‌های خداباوری این است که با تکیه بر سه اصل وثاقت، گواهی و آسان باوری که در تمام حوزه‌های معرفتی ازجمله معرفت دینی کاربرد دارند، گزاره‌های خداباوری نیز از عقلانیت برخوردارند.

قنبری در نقد این دیدگاه، ابراز داشت: این نگاه به گزاره‌های خداباوری، شأن و مرتبه ایمان دینی را در حد گزاره‌ها و جملات عادی پایین می‌آورد و این با عرف دین باوران که برای ایمان خود شأن و مرتبه والایی قایلند، سازگار نیست.

وی اظهار داشت: ادعای مهم سوین برن درباره انسجام خداباوری این است که گزاره‌های خداباوری مانند دیگر گزاره‌ها ادعای بیان حقیقت را دارند و آن حقیقت این است که یک روح ازلی، آزاد، خالق جهان، همه جا حاضر، قادر مطلق، عالم مطلق و خیرخواه مطلق وجود دارد، همان حقیقتی که عرف خداباوران سه دین الهی بر آن گواهی می‌دهند، به عقیده سوین برن این ادعا از انسجام برخوردار است.

دانشیار پردیس فارابی دانشگاه تهران جهت نقد و بررسی این عقیده مسائلی را مطرح و به این نتیجه رسید که در این دیدگاه نوعی مصادره به مطلوب در کار است./956/پ202/ن

ارسال نظرات