موشک برابر موشک، مذاکره برابر مذاکره
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، از امریکا و همپیمانان عربش، بعد از حل و فصل آنچه نگرانی‌ها پیرامون برنامه هسته‌ای ایران می‌نامیدند، حالا دلواپس برنامه موشکی ایران شده‌اند و همان طور که قابل پیش‌بینی بود، ایالات متحده مقدمه‌چینی رسیدن به یک برجام دیگر را پی‌ریزی می‌کند. امریکا مشکل خود و دوستانش با فناوری هسته‌ای ایران را با جنجال‌های رسانه‌ای و روانی، یک مشکل بین‌المللی جا زد و بعد که توانست آن را برای خود و دوستانش حل کند، سرخوشانه پی مشکلات بعدی‌اش می‌رود. این بار، برنامه موشکی ایران!
جان کری می‌گوید که «امریکا و شرکایش آماده همکاری براساس ترتیبات جدید برای حل و فصل مسالمت‌آمیز موضوع آزمایش‌های موشکی ایران هستیم... ایران باید اول از همه روشن کند آماده کاهش چنین فعالیت‌هایی است و نیات و اهداف خود را از این موضوع مشخص کند.» کمی دقت در ماجرا، وضعیت مضحکی را پیش روی ما ترسیم می‌کند؛ بزرگ‌ترین تولیدکننده و صادرکننده تسلیحات نظامی دنیا و دارنده انبوه پیشرفته‌ترین سیستم‌های موشکی جهان را سیستم موشکی ایران دلواپس کرده است و باز خنده تلخ آنکه او انتظار دارد این نگرانی نامعقولش توسط ایران به رسمیت شناخته شده و درک شود و ایران برای حل این مشکل او اعلام آمادگی هم بکند و باز خنده‌دار اینکه وزیرخارجه امریکا پی مشخص شدن اهداف و نیات ایران از این برنامه است! موشک را برای چه کاری استفاده می‌کنند؟ آیا روشن نیست؟! البته امریکا استفاده تهاجمی دارد و ایران استفاده دفاعی و این چیزی نیست که امریکایی‌ها ندانند اما آنچنان که گفته شد، امریکا پی جهانی‌سازی مشکل شخصی خود و شرکای عربش در مورد برنامه موشکی ایران است.
امریکا نگران سیستم موشکی ایران است، حق هم دارد که نگران باشد، چه آنکه این سیستم موشکی مانع رسیدن امریکا به اهدافش در مورد ایران خواهد شد، ایران با موشک بالستیک تفاوت‌های فاحشی با ایران بدون موشک‌های بالستیک دارد. با ایرانی که بالستیک دارد، نمی‌شود همچون یمن و عراق و افغانستان برخورد کرد و لاجرم ایالات متحده مجبور است گزینه نظامی را از روی میز، به بایگانی بسپارد.
پیشرفت و توانمندی، اولین گزاره‌ای است که باعث می‌شود امریکایی‌ها از تهدید نظامی ایران ناامید شوند. همان روزهایی که در ایران جشن برجام هسته‌ای در جریان بود، شورای امنیت به مدد نگرانی‌های همیشه یک عدد امریکای مؤدب و باهوش، قطعنامه‌ای را تصویب کرد که محدودیت‌هایی را برای آزمایش موشک‌های بالستیک ایران اعمال می‌کرد تا برجام نتواند راه دشمنی‌های همیشه امریکا علیه ایران را مسدود کند. آن قطعنامه، شاید آن روزها از سوی دولت یازدهم چندان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفت و حتی سعی شد در عمل، کاغذپاره‌ای بیش جلوه داده نشود اما مرور زمان نشان داد که نگرانی‌ها پیرامون آن قطعنامه بیراه نبوده است. شاید تحریم‌ها این بار به بهانه موشکی سر برآورند و سبز شوند، از امریکایی‌ها هیچ بداخلاقی‌ای بعید نیست و همین است که راه اعتماد را می‌بندد.
با این همه، نباید اجازه دهیم با ایران رفتاری خاص صورت پذیرد. ما مشکلی نداریم، این خود غربی‌ها بودند که با اعمالشان، به دنیا و خصوصاً ایران آموختند امنیت کشورها در دورانی که خوی تجاوز و قدرت‌طلبی بر جهان حاکم است، جز با پیشرفت‌های بومی در زمینه تسلیحات نظامی و به ویژه موشکی میسر نیست، وگرنه مورد تهاجم نظامی خواهید بود.
هشت سال هم ایرانی‌ها تاوان این درنده‌خویی بین‌المللی را با جان و مال خویش دادند و وضعیت امروز فلسطین، افغانستان، عراق، سوریه، یمن و... هم پیش روی ماست. حال جامعه همیشه نگران مثلاً بین‌المللی، هر راه‌حلی در مورد موشک‌های امریکایی و اسرائیلی و غیره اندیشیده و عملی کرده، همان راه را برای موشک‌های ایرانی هم انجام دهد. اگر آنجا سیستم موشکی، مسالمت‌آمیز جمع شده، اینجا هم جمع شود؛ هر موشکی آنها کنار گذاشتند، این سو ایران هم موشکی کنار می‌گذارد ولی اگر سیستم‌های موشکی آنان روز به روز در جهت پیشرفته شدن پیش می‌رود و کسی هم مانعشان نیست و حتی تشویق و حمایت هم می‌شوند و ایران را هم مدام تهدید نظامی می‌کنند، بهتر است دهان‌هایشان را در مورد سیستم دفاعی جمهوری اسلامی ایران هم ببندند، موشک برابر موشک، مذاکره برابر مذاکره./998/102/ب3
منبع : روزنامه جوان