۲۲ خرداد ۱۳۹۶ - ۱۰:۰۰
کد خبر: ۵۰۴۵۸۵
حجت الاسلام رنجبر مطرح کرد؛

صبر و سکوت؛ راه رسیدن انسان به عالم نورانیت

کارشناس دینی رسانه ملی از صبر و سکوت به عنوان دو راه رسیدن انسان به عالم نورانیت نام برد و گفت: صبر انسان را به خواسته هایی که دارد می رساند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمد رضا رنجبر

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمدرضا رنجبر رییس مجتمع فرهنگی بلال سحرگاه امروز در برنامه تلویزیونی ماه خدا که از شبکه اول سیما پخش شد، گفت: اگر یک شکارچی بخواهد پرنده ای را شکار کند افزون بر داشتن اسباب صید باید صبر داشته باشد و از حرکت بی جا خودداری کند.

وی افزود: صبر انسان را به خواسته ها می رساند، در عالم حقیقت اگر کسی بخواهد رحمت الهی را به سمت خود جلب کند باید همان دو شرط سکوت و پرهیز از حرکت بی جا و صبوری را رعایت کند تا بتواند با خواسته خود برسد.

استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به روایتی از امام رضا(ع) اظهار داشت: حضرت فرمودند که مردم باید ساکت باشند و به موقع از زبان خود استفاده کنند، زبان مثال جارو را دارد که اگر درست و به موقع استفاده نشود گرد و غبارها به پا می کند.

وی ادامه داد: جایی که موضوعی برای انسان تاریک است و نسبت به آن علم لازم را ندارد نباید اظهار نظر کند بلکه باید سکوت را در پیش بگیرد، اگر انسان نسبت به چیزی علم و آگاهی ندارد نباید آن را دنبال کند و پیرامون آن سخن بگوید.

حجت الاسلام رنجبر مجهول بودن مسأله را به تاریکی تشبیه کرد و ابراز داشت: اگر انسان در مکان تاریکی باشد حرکت نمی کند و می ایستد به همین دلیل جایی که موضوعی برای او مجهول است و آگاهی ندارد باید سکوت کند.

وی عنوان کرد: اگر انسان به شیرینی های غیر حلال تن ندهد می تواند به شیرینی های حقیقی دست پیدا کند، برخی چند صباحی مراقبت ها و مواظبت هایی دارند و این توقع در آن ها دیده می شود که می خواهند زود به عالم نورانیت راه پیدا کنند غافل از این که عالم موجود عالم تدریج است.

کارشناس دینی رسانه ملی خاطرنشان کرد: شب آرام آرام روز می شود نه این که یک باره باشد، اگر شب یک باره روز شود انسان بینایی خود را از دست خواهد داد، انسان ها مثال شب را دارند که آرام آرام به عالم نورانیت راه پیدا می کنند.

وی اضافه کرد: برخی می گویند از زمانی که تصمیم به خوب شدن گرفتیم اوضاع ما به جای بهتر شدن بدتر شده است، این مسیر همین است و انسان تا پریشان نشود کار او به سامان نمی رسد، همانند خانه ای قدیمی که بنا برای تعمیر و زیبا کردن آن ابتدا باید آن را زیر و رو کند؛ بهتر شدن انسان به تدریج صورت می گیرد./1323/پ۲۰۲/ی

ارسال نظرات