درد جوامع اسلامی نگه نداشتن حدود ارزش های حقیقی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام‌والمسلمین رضا محمدی امروز در نشست تخصصی بیان مبانی نهج‌البلاغه که در مدرس 5 شبستان نجمه خاتون آستان مقدس حضرت معصومه(س) برگزار شد به تشریح اهمیت شناخت ارزش‌ها و ارزیابی دقیق آن پرداخت و اظهار داشت: تأمل در حقیقت ارزش‌ها موضوعی است که از منظر شرع مقدس اسلام بر عامه امت اسلام لازم است؛ بر این اساس تأملی مختصر در رفتاری‌های اجتماعی می‌توان دریافت که بیش از 90 درصد مسلمانان به‌درستی ارزش‌های اسلامی را نشناخته و به ارزیابی دقیقی از رفتارهای اجتماعی خود نسبت به ارزش‌ها دست نیافته‌اند.
استاد حوزه علمیه قم نماز را یکی از حیاتی‌ترین ارزش اسلامی توصیف کرد و عنوان داشت: باید توجه داشت خیل عظیمی از ملت‌ها در بدنه امت اسلام نماز را به‌عنوان یک ارزش راهبردی و استراتژیک دین نمی‌شناسند این در حالی است که نماز و تقوا ارزش‌هایی تعیین‌کننده برای مؤمن در زندگی ایمانی، فردی و اجتماعی است.
وی ادامه داد: در جهان امروز پست و مقام، مال و ثروت آن‌قدر در الگوی مواجهه مؤمنان از محبوبیت بالایی برخوردار هستند که فجایع و ناهنجاری‌های زیادی را در جامعه اسلامی رقم‌زده است.
کارشناس نشست‌های تخصصی آستان مقدس حضرت معصومه(ص) الگوی مواجهه با ارزش‌ها و ضد ارزش‌ها در جوامع انسانی را یک معضل کلان اجتماعی توصیف کرد و ابراز داشت: مؤمن زمانی که حقیقت نماز را به‌عنوان یک ارزش حیاتی درک می‌کند، متوجه بزرگ‌ترین اشتباهات زندگی ایمانی خود خواهد شد تا جایی که در مبانی اسلام درک این حقیقت از سکرات شب اول قبر توصیف‌شده است.
وی ادامه داد: وقتی‌که مؤمن به اذن پروردگار عالم وارد سیاحت ابدی خود می‌شود، درحالی‌که حجاب تمام مبانی از وی برداشته‌شده حقیقت نماز را به‌عنوان یک ارزش درک خواهد کرد این در حالی است که روایات فرموده‌اند که سختی درک این حقیقت آن‌قدر زیاد است که اولین قطره شیری که او از مادر دریافت کرده است در این فشار استخراج خواهد شد.
سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) تصحیح و نزدیک کردن درک ارزش‌ها به‌سوی واقعیت محض را محور اصلی قرآن کریم و نهج‌البلاغه توصیف کرد و گفت: سؤال اساسی برای درک میزان فهم جامعه انسانی از حقیقت ارزش‌های اسلامی این است که جامعه در عرصه عمل به این سؤال که «علم بهتر است یا ثروت» چه پاسخ خواهد داد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدی در ادامه بی‌توجهی جامعه به ارزش‌های حقیقی و گرایش به‌سوی اعتبارات موقت را بیماری فرهنگی توصیف کرد و گفت: درد جامعه اسلامی این است که مسلمانان برای ارزش‌های حقیقی اسلام حدود نگه نداشته و به‌راحتی از آن عبور می‌کنند.
سخنران آستان مقدس حضرت معصومه(س) عقل را یکی از معیارهای دین برای ارزیابی حقیقت ارزش‌گرایی دانسته است، اظهار داشت: ارزیابی دقیق برای مؤمن از حقیقت ارزش‌ها ممکن نخواهد بود مگر آن در دریافت مبانی به آنچه شنیده است بیندیشد نه آن‌که مبانی دریافت شده را بر اساس میزان اعتبار اجتماعی گوینده آن ارزیابی کند.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدی در ادامه به حکمت 147 نهج‌البلاغه اشاره کرد و ابراز داشت: رد ذیل این حکمت آمده است که کمیل بن زیاد مى گوید «امام علی(ع) دست مرا گرفت و به سوى صحرا (خارج شهر کوفه) برد هنگامی‌که به صحرا رسید آه پردردى کشید و فرمود اى کمیل؛ دلها همانند ظرفهاست پس بهترین آن‌ها ظرفى است که مقدار بیشترى را بتواند نگهدارى کند بنابراین آنچه را به تو مىگویم حفظ کن و در خاطر خود بسپار. مردم سه گروه‌اند علماى ربانى، دانشطلبان در طریق نجات و احمقانِ بى سر و پا و بی‌هدف که دنبال هر صدایى مىروند و با هر بادى حرکت مىکنند؛ آن‌هایی که با نور علم روشن نشده و به ستون محکمى پناه نبردهاند. اى کمیل! علم از مال بهتر است (چراکه) علم، تو را پاسدارى مىکند ولى تو باید مال را پاسدارى کنى. مال با هزینه کردن کاستى مىگیرد درحالی‌که علم، با انفاق افزون مىگردد.»
وی ادامه داد: در ادامه این حکمت آمده است که «دستپروردگانِ مال، با زوال آن از بین مى روند. (ولى دستپروردگان علوم پایدارند) اى کمیل بن زیاد! آشنایى با علم و دانش آیینى است که انسان به آن جزا داده مىشود و باید به آن گردن نهد، به‌وسیله آن در دوران حیات، کسب طاعت فرمان خدا مىکند و بعد از وفات نام نیک از او مىماند. (درحالی‌که مال به‌تنهایی نه وسیله طاعت است نه سبب نیکنامى بعد از مرگ) علم حاکم است و مال محکوم‌علیه (علم فرمانده است و مال فرمانبردار). اى کمیل! ثروتاندوزان هلاک شدهاند درحالی‌که ظاهراً در صف زندگان‌اند؛ ولى دانشمندان تا جهان برقرار است زنده اند خود آن‌ها گرچه از میان مردم بیرون رفته اند؛ ولى چهره و آثارشان در دلها ثبت است.»
استاد حوزه علمیه قم به مقدمه شرح این حکت اشاره کرد و گفت: نکته قابل‌تأمل برای ورود به درک این حقیقت امام علی ابتدا براى آماده کردن مخاطب خود کمیل را به مکانى مىبرد که خالى از اغیار و نامحرمان است تا بتواند آزادتر و پربارتر حقایق را براى او بیان کند./837/پ۲۰۲/ی