ضد انقلاب خواندن مرحوم استاد صفایی حائری نتیجه بی بصیرتی برخی افراد بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمد جعفر تجلی در هجدهمین مراسم نکوداشت مرحوم آیت الله علی صفایی حائری که شب گذشته در مؤسسه فرهنگی هنری لیلة القدر قم برگزار شد، با اشاره به اینکه مردم در جریان انقلاب به سه دسته تقسیم شدند، گفت: نخستین دسته فرصت طلبان بودند که برای منافع شخصی خودشان سمت انقلابیون آمده، اما در دل هایشان حب طاغوت بود.

استاد حوزه علمیه قم افراد دسته دوم را اینگونه توصیف کرد: این عده فرصت طلب نیستند، اما در سیلاب جریان انقلاب گرفتار شده و بینش و بصیرتی که آنها را نجات دهد را برخوردار نیستند؛ این عده در مسیر انقلاب قرار می گیرند، اما بینشی که خودشان را از معارف بهره مند سازد و یا بتوانند با آن بینش افراد دیگر را با معارف دینی آشنا سازند را دارا نیستند.

وی افراد دسته سوم را افرادی با بینش و بصیرت کافی معرفی کرد و اظهار داشت: مرحوم آیت الله صفایی حائری از جمله این افراد بود، چراکه در جریان انقلاب و دگرگونی ها، تمام وجود خود را برای تربیت افراد گذاشته و با همه قوا اندیشه ها و افکار عمومی را به سوی انقلابی شدن رهنمون می شدند.

حجت الاسلام تجلی با بیان اینکه افراد دسته سوم همواره مورد هجمه و حمله افراد بی بصیرت و موجود در جریان انقلاب قرار می گیرند، عنوان کرد: ما در جریان انقلاب  این تجربه را کردیم که مهم نیست کسی که بینش ندارد، در چه پست و مقامی باشد، وقتی بینش نداشته باشد و نتواند راهبری کند، مزاحم است، چراکه با این خصلت خود سبب متهم سازی افراد با بینش می شود.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه شخص بدون بصیرت در نظام جایی ندارد، بیان کرد: امام خمینی(ره) گاهی برخی از بزرگترین شخصیت های نظام را به علت بی بصیرت بودنشان کنار می گذاشتند.

وی ادامه داد: شخصیت، پست و مقام، بینش آور نیست؛ بسیاری از افراد هستند که پست و مقام خوبی دارند، اما بینشی ندارند و در نهایت به یک سری افراد غاصب تبدیل می شوند؛ در حقیقت پست و مقام به این افراد شخصیت می بخشد نه اینکه اینها با بینش خود پست و مقام خود را ارزشمند کنند.

حجت الاسلام تجلی با بیان اینکه مرحوم صفایی حائری از سوی برخی افراد نالایق و بدون بینش، متهم به ضد انقلاب می شدند، ابراز داشت: این اتهام بسیار بی مورد بود، چراکه ما مشاهده می کردیم که گروه های مبارزی که مسلمان، شیعه و مخلص، بودند و یا افراد مبارز مسلح انقلابی که به جز از فقیه و عالم شیعی دستور کار نمی گرفتند، برای انجام کارهای انقلابی از مرحوم صفایی حائری دستورالعمل می گرفتند.

استاد حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: آخرین ماه محرمی که بعد از آن انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، بنده را برای سخنرانی به مسجد چهارمردان قم دعوت کردند؛ شب اول به سوی مسجد رهسپار شدم که در راه یکی از دوستان صمیمی مرحوم صفایی حائری که از نزدیکان شهید اندرزگو بود برخورد کردم؛ (این فرد پس از شهادت شهید اندرزگو دستگیر و پس از مدتی آزاد شد) از من پرسید «کجا می روی؟» گفتم به مسجد چهارمردان برای سخنرانی می روم، گفت «رفتن به مسجد چهارمردان در این شرایط با دستگیر شدن یکی است» گفتم اگر منِ روحانی نروم و فریاد نزنم و دستگیر نشوم، تکلیف جوانان چیست؟، گفت «رها کن این حرف ها را»، پس از کمی بحث و گفت و گو با حالتی ناراحت و بر افروخته به راه خود ادامه دادم که چند قدم جلوتر مرحوم آیت الله صفایی حائری را دیدم؛ وی حال مرا جویا شد و گفت «چرا ناراحتی؟»، گفتم فلانی را دیدم و با حرف هایش سبب ناراحتی من شد، در این حال وی گفت «نری منبر؟ کنار بکشی؟ هم برو و هم حرف هایی که لازم است را بزن، سعی کن گرفتار نشوی، فرار کن، وظیفه این است که منبر بروی و فریاد بزنی».

وی افزود: مرحوم صفایی حائری با همگان به گونه ای برخورد می کرد که جذب انقلاب اسلامی شوند، وی یک مبارز را هم از جریان انقلاب دور نکرد، بلکه بینش ایجاد کرده و سربازان مطیع امر ولایت تربیت می کرد.

حجت الاسلام تجلی رفتار بعد از پیروزی انقلاب اسلامی مرحوم صفایی حائری را اینگونه توصیف کرد: ایشان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به دفاع منطقی و ارائه طریق صحیح، کار دیگری انجام نمیداد؛ هنگامی که با منافقان، بنی صدری ها، آزادی خواهان و غیره برخورد می کرد، با دادن یک جواب کاملاً منطقی، محکم و تند سعی می کرد آنها را رد کند؛ ایشان همواره قائل بود که تکریم انقلاب اسلامی یک وظیفه همگانی و تضعیف آن خیانت محسوب می شود.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه استاد صفایی حائری خود را در چارچوب پشت میز نشستن محدود نمی کرد و همواره کار خود را تربیت افراد مستعد می دانست، گفت: همین رفتار خیرخواهانه ایشان سبب می شد تا افرادی که بصیرت لازم را نداشتند، او را متهم کنند به اینکه چون نظام را قبول ندارد، تن به کار در تشکیلات در نمی دهد.

وی اضافه کرد: اتهاماتی که به استاد صفایی حائری وارد می شد، همواره از سوی کسانی بود که جزء فرصت طلبان بودند و یا افرادی که در جریان انقلاب بودند، اما از بینش کافی برخوردار نبودند، وارد می شد؛ اینها می گفتند که مرحوم آیت الله صفایی حائری عرفان منفی را ترویج می کند و شب ها در قبرستان شیخان قبر می کند و دختران را در آنجا می خواباند تا به عرفان و صوفی گری برسند؛ این اتهامات را کسانی زدند که بعدها به جرم ضد نظام بودن و غیره اعدام شدند.

حجت الاسلام تجلی یادآور شد: کسانی که می خواستند به نان و نوایی برسند، اما نرسیدند به سراغ علمایی همچون آیت الله راستی و آیت الله آذری می رفتند و ذهن آنها را نسبت به مرحوم استاد صفایی حائری مردد می کردند، جای بسی تأسف است که این حرف ها مورد پذیرش واقع می شد.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه اتهامات پس از بحث التقاط که فردی بی بینش و بدون بصیرت به مرحوم استاد صفایی حائری وارد کرد، آغاز و سطح جامعه کشیده شد، اظهار داشت: این اتهامات سبب جمع آوری کتاب های مرحوم استاد صفایی حائری شد و همچنین سیل اتهامات دیگر را نیز به همراه داشت؛ فراموش نمی کنیم که بزرگانی همچون آیت الله سید مهدی روحانی پس از خواندن کتاب های مرحوم استاد صفایی حائری گفت «ما که هرچه خواندیم، التقاطی پیدا نکردیم».

وی در پایان با بیان اینکه شاگردان مرحوم صفایی حائری در جبهه و جنگ نقش بسیار فعالانه ای داشتند، ابراز داشت: امروزه هم با اندکی دقت در می یابیم که بسیاری از افرادی که در جهت انقلابی گری در همه عرصه ها در حال تلاش هستند، یا شاگردان مرحوم استاد صفایی بوده اند یا کسانی هستند که از مکتب و قلم وی الهام گرفته اند./841/ ۲۰۰/ص