۰۴ دی ۱۳۹۶ - ۲۱:۴۳
کد خبر: ۵۴۴۸۲۰
حجت الاسلام والمسلمین رشاد:

حاکم جامعه اسلامی نباید اهل سازش با دشمنان خدا باشد

رییس شورای حوزه علمیه استان تهران با تاکید بر اینکه حاکم جامعه اسلامی نباید اهل سازش با دشمنان خدا و دشمنان ملت باشد، گفت: حاکم سازشکار هرگز نمی‌تواند امر الهی را اقامه کند بنابراین سازش جدای از صلح و رفتار مسالمت آمیز است.
رشاد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر رشاد رییس شورای حوزه علمیه استان تهران و تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع)، امروز در جلسه درس خارج فقه که در همین حوزه علمیه برگزار شد، با اشاره به حکمت 110 امیرمومنان علی(ع) در نهج البلاغه مبنی بر «لَا یُقِیمُ أَمْرَ اللهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا یُصَانِعُ وَ لَا یُضَارِعُ وَ لَا یَتَّبِعُ الْمَطَامِع»، گفت: حضرت در این فراز از کتاب نورانی نهج البلاغه می‌فرمایند: امر الهی را انسانی می‌تواند انجام دهد که سه شرط را دارا باشدف نخست اینکه اهل سازش و صنعت نباشد، خود را خوار و زبون نکند و آخر اینکه از طمع‌ها پیروی نداشته باشد.

وی افزود: بنابراین کسی که می‌خواهد امر الهی را اقامه کند و حکومت الهی را به دست بگیرد و به عنوان رکنی از ارکان حکومت الهی ایفای نقش داشته باشد باید حداقل این سه ویژگی را داشته باشد.

حجت الاسلام والمسلمین رشاد با تاکید بر اینکه حاکم جامعه اسلامی نباید اهل سازش با دشمنان خدا و دشمنان ملت باشد، ابراز کرد: حاکم سازشکار هرگز نمی‌تواند امر الهی را اقامه کند بنابراین سازش جدای از صلح و رفتار مسالمت آمیز است.

رییس شورای حوزه علمیه استان تهران ادامه داد: سازش عبور از حدود و عدول از اصول است، انسان سازش‌کار درواقع خودش را با حریف و دشمن سازگار می‌کند برای همین هنگامی که می‌خواهد خود را با دشمن تطبیق دهد، پاره‌ای از اصول و حدود را زیر پا می‌گذارد.

تولیت حوزه علمیه امام رضا(ع) با اشاره به اینکه حاکم نباید ترسو و زبون باشد، تصریح کرد: انسان‌های شجاع توانایی اقامه حدود الهی و قدرت برپایی امر حکومت الهی را دارند اما کسی که از دشمن و سختی‌ها هراس دارد فاقد شایستگی در اجرای امر الهی است؛ بنابراین زبونی، کرنش و کم انگاری در مقابل غیر، انسان را همواره به وادی باخت سوق می‌دهد و سبب می‌شود شخص از اصول عدول کند.

وی با تاکید بر اینکه زمامدار نباید اهل طمع باشد، خاطر نشان کرد: تطمیع‌ها نباید بر زمامدار اثر بگذارد زیرا اگر کسی به دنبال مطامع و طمع‌های خودش اعم از معنوی و مادی باشد به دام آن مطامع اسیر شده و او را از اقامه حدود الهی باز می‌دارد بنابراین اگر انسان اسیر دام شهرت، قدرت و هر طمع و خواهش نفسانی دیگر شد قهرا باید به سبب باج دهی منافع، ارزش‌ها را فدای دستیابی آن مطامع کند./813/پ۲۰۲/ب۱

ارسال نظرات