عبودیت از اوصاف برجسته ابرار است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، مریم پورحسینی، استاد تفسیر حوزه علمیه خواهران مشهد، عصر چهارشنبه در سلسله نشست های تفسیری در حوزه علمیه زهرای اطهر(س) به تفسیر آیات سوره انسان که در شأن اهل بیت(ع) نازل شده است، پرداخت و گفت: نیکوکاران، عمل خیر را به خاطر ایمان به خدا و رسول او و روز جزا انجام می دهند. اعمال آن ها انعکاس اجتماعی دارد و به همان نسبتی که نتیجه آن در جامعه گسترده است، اجر آن نیز فراوان است.

وی به تفسیر آیات 5 تا 10 سوره انسان پرداخت و افزود: «ابرار» جمع «بر» و در لغت به معنای وسعت و گستردگی است. ابرار انسان های نیکوکاری هستند که روحی باز دارند و هدف آن ها از انجام کار نیک، رسیدن به مال و مقام نیست. ملک عظیم و بهشت های وسیع از جمله نعماتی که خداوند به آن ها عطا می کند.

پورحسینی در تفسیرآیه«عَیناً یَشرَبُ بِهَا عِبادُالله یُفَجِّرونَها تَفجیرا؛ از چشمه ای که بندگان خاص خدا از آن می نوشند»، تصریح کرد: چشمه ای که نیکوکاران از آن می نوشند، چشمه ای خاص است و با در نظر گرفتن این نکته که بندگان خدا در بهشت متصف به صفات خداوند شده این قدرت را دارند که آن را از هر جا که بخواهند جاری سازند. امام باقر(ع) می فرمایند: «این چشمه، چشمه ای است در خانه پیامبر اکرم(ص) که از آنجا به خانه سایر پیامبران و مؤمنان جاری می شود». با توجه به واژه «یَشربُ بِها عِبَادالله» کامیابی بهشتی به کسانی تعلق می گیرد که خود را به مرحله عبودیت رسانده باشند. 

این استاد حوزه خواهران مشهد ابراز کرد: امام صادق(ع) در مورد شأن نزول آیه «یُوفُونَ بِالنذرِ وَ یَخافُونَ یوماً کان شَره مُستطیراً، وَ یُطعِمُون الطعامَ عَلی حُبِّه مِسکیناً وَ یَتیماً وً اسیراً» می فرمایند: امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در دوران کودکی مریض شدند. رسول خدا(ص) به همراه دو نفر از یارانشان به عیادت آن ها رفتند. یکی از آن دو به امام علی(ع) عرض کرد: کاش جهت شفای دو فرزند خویش برای خدا نذر می کردی؟ حضرت علی(ع) فرمودند(اگر خداوند آنها را شفا دهد) برای شکر و سپاس سه روز، روزه می گیریم. حضرت فاطمه(س) نیز همین سخن را تکرار کردند و آن دو فرزند نیز همین سخن را گفتند و کنیز آن ها فضه نیز گفت من هم روزه می گیرم، پس خداوند آن ها را شفا داد و آن ها در حالی که غذایی نداشتند، روزه گرفتند.

پورحسینی، وفا کردن به نذر را یکی از اعمال «ابرار» برشمرد و افزود: هنگامی که آن ها به نذرهایی که بر خویشتن واجب کرده اند، وفا کنند به طریق اولی واجبات الهی را محترم شمرده و در انجام آن می کوشند و وصف مهم ایشان ترس از روز قیامت است. واژه «مسیطر» به معنای گستردگی است و عذاب های گوناگون و وسیع روز قیامت را بیان می کند. ترس ابرار از شر آن روز اشاره به ایمانشان به مساله معاد و احساس مسئولیت در برابر فرمان الهی است.

این استاد تفسیر اظهار کرد: «ابرار»، اطعام کردن را خالصانه و توام با ایثار انجام می دهند. این برنامه منحصر به مسأله اطعام نیست، بلکه آن ها تمام اعمالشان مخلصانه و برای ذات پاک خداوند است. خداوند با بیان واژه «لانُریدُ مِنکُم جَزاءً و لَا شُکورا» به اخلاص باطنی آن ها را اشاره می کند. آن ها علاوه بر داشتن انگیزه الهی از عقاب پروردگار نیز خوف دارند. «ابرار» افزون بر این که عملشان فقط برای خداست، ترس و خوفشان نیز تنها از خداست./930/پ202/ب