یک نامه و پنج نکته
به گزارش خبرگزاری رسا، نامه تعدادی از عناصر یک جریان سیاسی وابسته به خارج، درباره پیشنهاد مذاکره با دولت ترامپ، نکاتی در خود نهفته دارد که می‌توان آن‌ها را بررسی کرد؛
1-نخستین سؤال از افراد امضاکننده نامه این است که فشار آوردن به حاکمیت و دولت برای مذاکره و معامله با آمریکا چه اثری در شطرنج فعلی ایران-آمریکا دارد. مسلماً این نامه در راستای بازی ترامپ تحلیل می‌شود. فشار آوردن به حاکمیت بخشی از سناریوی آمریکا پس از خروج از برجام است.
2- نامه مذکور اولین قطعه از میان قطعاتی است که برای پازل اصلی تدارک شده است. پازل نهایی عبارت است از فشار افکار عمومی به حاکمیت ایران برای معامله با آمریکا. در چنین شرایطی طبیعتاً دولت آمریکا دست بالا در مذاکرات احتمالی را خواهد داشت.
3- مسأله مهم دیگر مطلوبیت مذاکره با آمریکاست. سؤال اساسی این است که چنین مذاکره‌ای چقدر به سود منافع ملی است. صورت‌بندی شرایط موجود نشان می‌دهد که پیشنهاد دادن ایران به آمریکا ( پس از خروج ترامپ از برجام و برخی نوسان‌های اقتصادی در کشور ) منافع ملی را تأمین نمی‌کند و حرکت به این شکل نوعی تسلیم ترجمه می‌شود.
4- نکته دیگر استراتژی نظام سیاسی در صورت‌بندی جدید سیاست خارجی است. اکنون در کشور مرز میان سیاست داخلی، سیاست خارجی و اقتصاد برداشته شده یا حداقل کمرنگ است. با وجود چنین شرایطی لازم است بخش نرم‌افزاری نظام سیاسی به سرعت برای شرایط موجود ادبیات تولیدکنند تا اپوزیسیون نتواند بر امواج سوار شود.
5- دولت آقای روحانی نیز باید نسبت به شرایط فعلی مسوولانه و متعهدانه‌تر عمل کند؛ جا خالی دادن از بحث اصلی کشور یا احاله دادن به مذاکره با اروپا یا فعال کردن زیر‌‌ساخت‌های دوقطبی‌سازی جامعه، دقیقاً در راستای پازل اصلی دشمن ارزیابی می‌شود./۹۶۹/د102/ب1
منبع: صبح‌نو