دور بودن از رحمت الهی بزرگ‌ترین بلا است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه، امروز در سلسله جلسات شرح مضامین دلنشین مناجات شعبانیه که به صورت مجازی برگزار شد، گفت: مناجات احساسی است که در اثر بلوغ معنوی پیش می آید.

وی افزود: در اثر این بلوغ معنوی انسان یک احساس وابستگی به خداوند پیدا می کند و این احساس وابستگی تا حدودی شبیه وابستگی کودک به مادر است کودکی که نمی تواند حتی یک لحظه دوری مادر را تحمل کند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان ادامه داد: انسان اگر به بلوغ معنوی برسد همین حس کودک را نسبت به خداوند پیدا می کند اما با این تفاوت که کودک احساس تقصیر، تضرع، خضوع و فروتنی عبد به مولا را ندارد و درکی از آن نمی کند.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه اضافه کرد: عبد به شدت عطش تقرب به معبود را دارد برای همین هنگام مشاهده موانع قرب دلگیر می شود و در فراق لقاء الله اشک می ریزد. یکی از احساسات خوب عبد نسبت به مولا در بلوغ معنوی همین است.

وی با اشاره به اینکه عبد همیشه نسبت به مولا و معبود احساس تقصیر می کند، ابراز داشت: این حس تقصیر یک احساس واقعی است، با همین دلشکستگی است که باب مناجات برای او باز می شود. حال اگر خداوند متعال بخواهد به کسی لطف کند او را در مسیر رابطه عبد و مولا قرار می دهد و در این مسیر طبیعتا چیزی جز آه و تضرع نیست. زمانی که خداوند می خواهد انسان را یاری کند تمایل او را به سمت تضرع بیشتر می کند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با بیان اینکه انسان در بلوغ معنوی به یک احساس نیاز می رسد که لذت بخش است، گفت: مناجات را باید با این احساس و تمنا خواند و در محضر خداوند بگوییم بارالها؛ چقدر ما از تو دور هستیم، امیرمومنان علی(ع) نیز همین حس را داشتند. همین حس نیاز و تحسین کردن رابطه زیبای عبد با معبود می تواند انسان را به قرب الهی نزدیک کند.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه بیان داشت: یکی از آداب دعا این است که انسان معرفت خودش را به پروردگار و توحید ابراز کند؛ اینکه انسان تنها خداوند را در زندگی خود موثر ببیند از معارف توحیدی است که در دعا و مناجات بسیار زیبا بیان شده است.

وی ادامه داد: انسان زمانی که دعا و مناجات می خواند باید بداند کلمات در این عالم تاثیر دارند و گاهی کلمات از هر عملی تاثیرگذارتر هستند، حتی در روابط میان انسان ها کلمات اثرشان از هر خدمت دیگری موثرتر است. خداوند متعال نیازی به کلمات ما ندارد و بی نیاز است اما در مقرب کردن انسان به قرب الهی بیان برخی کلمات بسیار موثر است.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان افزود: یکی از آن کلمات موثر این است که انسان معارف توحیدی را به زبان جاری کند امام علی(ع) در مناجات شعبانیه با زبان تضرع همین کار را انجام می دهند و می فرمایند: بارالها؛ کم و زیاد من در دستان توست نه در دستان غیر، همه نفع و ضرر من با دستان تو رقم می خورد، اگر مرا محبوب کنی چه کسی به من روزی خواهد داد و اگر مرا رها کنی چه کسی مرا یاری خواهد کرد.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه در پایان خاطرنشان کرد: یکی از تهدیدهای الهی به انسان‌ها بد این است که من شما را یاری نمی کنم؛ امام علی(ع) این مساله را به عنوان بزرگ‌ترین بلای هستی درک کردند برای همین می فرمایند: اگر مرا رها کنی چه کسی مرا یاری خواهد کرد./813/پ202/ب1