ابوطالب؛ کفیل حضرت محمد

۲۶ رجب، سالروز وفات مومن آل قریش و کفیل پیامبر، حضرت ابوطالب علیه السلام است. ایمان حضرت ابوطالب جزء مسلمات تاریخی است که بعضی سعی کرده اند در این مسأله واضح، خدشه کنند. حضرت ابوطالب علیه السلام همیشه حامی و کفیل برادر زاده خود بودند و تا آخر عمر شریف خود، لحظه ای از حمایت پیامبر اکرم دریغ نفرمودند.

ابن هشام درباره ایشان، می‌نویسد: ابوطالب، توجهی ویژه به محمد داشت و بیش از فرزندانش به او محبت و نیکی می‌ورزید. بهترین غذا را برای وی فراهم می‌ساخت و بسترش را در کنار بستر خود قرار می‌داد و می‌کوشید همواره او را همراه خود داشته باشد. ابوطالب همیشه هنگام غذا خوردن به فرزندان خود می‌گفت صبر کنید تا پسرم (محمد) بیاید.

گزارش‌های تاریخی از حمایت‌های بی‌دریغ و مکرر حضرت ابوطالب از رسول اکرم در برابر فشارها و تهدیدهای قریش، حکایت دارد. ایشان با آنکه در زمان بعثت رسول اکرم ۷۵ سال داشت، در انجام رسالتش همراه شد و در دیدارها و گفتگوهایش با سران قریش، رسما حمایت خویش را از او اعلام کرد.

پیامبر اکرم در روز وفات ابوطالب فرمود: تا زمانی که ابوطالب زنده بود قریش از من واهمه داشت. شیخ مفید روایت می‌کند هنگام درگذشت ابوطالب، جبرئیل بر پیامبر نازل گردید و به ایشان گفت: از مکه خارج شو که یاوری در این شهر نداری.

پیامبر اکرم روز وفات حضرت ابوطالب در حالی که به شدت محزون بود و می‌گریست، به امیرمؤمنان علی دستور غسل و کفن او را داد و برای وی طلب رحمت کرد. و هنگامی که به محل دفن وی رسید، فرمود: آن گونه برای تو طلب آمرزش و شفاعت می‌کنم که جن و انس دچار شگفتی شوند. پیکر وی را در مکه، کنار قبر پدرش عبدالمطلب و در قبرستان حُجون به خاک سپردند.

پیامبر سال وفات ابوطالب و خدیجه سلام الله علیهما را «عامُ الحُزْن» (به معنای سال اندوه) نامید.

نمونه‌ای از اشعار ابوطالب که دلالت واضح بر ایمان ایشان نسبت به رسالت پیامبر اکرم دارد:

أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّا وَجَدْنَا مُحَمَّدًا

نَبِیا کمُوسَی خُطَّ فِی أَوَّلِ الْکتُبِ

وَأَنَّ عَلَیهِ فِی الْعِبَادِ مَحَبَّةً

وَلَا خَیرَ مِمَّنْ خَصَّهُ اللَّهُ بِالْحُبِّ

آیا نمی‌دانید که ما او (محمد) را مانند موسی پیامبر یافته‌ایم و نام و نشان او در کتاب‌های آسمانی قید گردیده است، و بندگان خدا محبت مخصوصی به وی دارند، و هیچ شخصی برتر نیست از کسی که خدا او را به محبت ویژه خود اختصاص داده است.

رتبه ی ایمان آن مرد بزرگ به حدی است که امام باقر علیه السلام در این باره حضرت ابوطال فرمودند: «والله إن ایمان أبی طالب «سلام الله عليه» لو وضع فی کفه میزان و ‍‍‍‍‍‍ إيمان هذاالخلق فی کفه میزان لرجّح ایمان أبی طالب علی ایمانهم

بخدا قسم به درستی که اگر ایمان أبی طالب در یک کفه ترازو قرار گیرد و ایمان این مردم در کفه دیگر ،ایمان أبی طالب بر ایمان این مردم برتری یابد.

وقتی پیامبر به پیامبری مبعوث شد اگر کفالت و حمایت مومن آل قریش از رسول خدا نبود، ایشان در امر رسالت در همان ابتدای کار خود به مشکلات سختی مواجه می شدند لذا کفار، بعد از وفات حضرت ابوطالب بسیار خوشحال شدند که پیامبر حامی اصلی خود را از دست داد و باعث حزن شدید حضرت رسول اعظم گردید.

پس بر همه مسلمانان لازم است مقام والای حضرت ابوطالب را گرامی دارند.

حجت احسان بخش
طلبه درس خارج حوزه علمیه قم