۰۴ مهر ۱۴۰۲ - ۱۶:۵۱
کد خبر: ۷۴۲۴۴۵

زن همجنس‌بازی که تئوریسین اطلاعاتی «زن زندگی آزادی» است

زن همجنس‌بازی که تئوریسین اطلاعاتی «زن زندگی آزادی» است
با توجه به اسناد و رصد اطلاعاتی، کاملا مشهود است که وزارت خارجه آمریکا به واسطه ابزارهای تحقیقاتی و آموزشی، به دنبال تغییرات اجتماعی و به واسطه آن، استحاله فرهنگی و به تبع آن، براندازی از طریق اقدامات نرم یا خشونت پرهیز در قالب جنبش‌های اجتماعی زنان است.

در روزهای گذشته ۱۵ شهریورماه ۱۴۰۲، سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات با انتشار بیانیه‌ای مشترک درباره ضربه به یک شبکه سازمان‌دهی اغتشاشات اطلاع‌رسانی کردند.

متن این بیانیه به شرح ذیل بود:

"هشدار دستگاه‌های اطلاعاتی کشور درباره حضور در دوره‌های آموزشی مؤسسات خارجی

به اطلاع مردم شریف ایران می‌رساند با پیگیری‌های اطلاعاتی مشترک سربازان گمنام امام زمان (عج) در وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه، تعدادی از اعضای یک شبکه سازمان‌دهی اغتشاشات، شناسایی و تحت ضربه قرار گرفتند.

اعضای این شبکه که با حمایت مالی وزارت امور خارجه آمریکا، هدایت مؤسسات بدنام و معاندی همچون موسسه خانه آزادی و موسسه خشونت پرهیزی برای دموکراسی (NID) و با مدیریت یکی از عناصر سیاسی خارج‌نشین، مشغول شبکه‌سازی زنان و برنامه‌ریزی برای نقش‌آفرینی در اغتشاشات بودند، با برگزاری دوره‌های مجازی و رایگان برای فعالان حوزه زنان و جامعه مدنی، عناصری از داخل و خارج از کشور را تحت آموزش قرار می‌دادند.

این موسسه که آخرین کارگاه آموزشی خود را در تیرماه سال جاری برای فعالان حوزه زنان در خارج از کشور، توسط یکی از خبرنگاران رسانه‌های معاند در موسسه آموزشی امنیتی سواز انگلستان برگزار کرده بود، قصد دارد طی روزهای 16 و 23 شهریورماه سال جاری نیز، دوره‌ای فشرده و محرمانه با حضور جمعی از فعالان مدنی و کنش‌گران حوزه زنان، در بستر فضای مجازی با هدف ایجاد آمادگی و ارائه دستور کار به آشوبگران داخلی برای احیای فضای تنش و اغتشاش برگزار کند.

در پایان و بر اساس اطلاعات به دست آمده از اهداف پشت‌پرده این جریانات و مؤسسات، دستگاه‌های امنیتی کشور نسبت به حضور و هرگونه مشارکت افراد در اینگونه دوره‌های آموزشی تذکر و انذاز می‌دهند."

اما موسسه خشونت پرهیزی برای دموکراسی توسط چه کسی ایجاد و راهبری می‌شود؟

با یک جستجو در منابع آشکار و اینترنتی، به نکاتی جالبی درباره این موسسه می‌رسیم، در سال ۲۰۱۰، فاطمه حقیقت‌جو، یکی از عناصر وفادار به جریان اصلاحات و محمد خاتمی و نماینده مجلس ششم، موسسه «ابتکار خشونت پرهیز برای دموکراسی» را راه‌اندازی کرد. هدف این مؤسسه، آموزش غیر خشونت‌آمیز حصول به دموکراسی در کشورهای در حال توسعه معرفی شده است (همان براندازی نرم یا انقلاب رنگی). این مؤسسه خود را مستقل معرفی می‌کند که منبع مالی اصلی آن حق عضویت اعضا، عنوان شده است! در عین حال تصریح شده که این مؤسسه از کمک همه سازمان‌های دولتی و غیردولتی استقبال می‌کند.

در صفحه معرفی این موسسه ادعا شده است:

«موسسه خشونت‌پرهیزی برای دموکراسی» (Nonviolent Initiative for Democracy Inc.) یا NID یک سازمان غیرانتفاعی است که هدف آن آموزش اصول و روش‌های خشونت پرهیز در روند استقرار دموکراسی است.

ما معتقدیم که در جوامع در حال توسعه راه به سوی دموکراسی بهتر هموار و مستحکم‌تر خواهد شد، اگر از طریق مبارزه غیر خشونت‌آمیز، اشاعه هنجارها و ارزش‌های دموکراتیک و صلح آمیز و ترویج کثرت گرایی و تساهل باشد."


اسم حقیقت جو به عنوان مدیر موسسه NID در اسناد مالی


اسم حقیقت جو به عنوان مدیر موسسه NID در اسناد مالی

حقیقت‌جو در شبکه‌های اجتماعی و بیوگرافی خود در وبسایت‌های مختلف، خود را مدیر «موسسه خشونت‌پرهیزی برای دموکراسی» معرفی می‌کند و در اسناد مالی و اداری این موسسه هم نام او به‌عنوان مدیرعامل دیده می‌شود، اما در حال حاضر در وبسایت موسسه، نام او نه در هیات مدیره و نه هیات امناء دیده نمی‌شود! این که به چه دلیلی نام و سوابق او از این وبسایت حذف شده، خود قابل‌تامل است. در حال حاضر گردانندگان این موسسه افراد معرفی شده‌اند:

اعضای هیات مدیره:

Farzin Vahdat

Monique Kornfeld

هیات امناء:

Adam Michnik

Payam Akhavan

Andrew Arato

Fred Dallmayr

Ronald Sharp

Roberto Toscano

فرزین وحدت، جامعه‌شناس ایرانی مقیم ایالات‌متحده است که سابقه تدریس در دانشگاه‌های ییل و هاروارد را دارد. او اکنون پژوهشگر کالج واسار در پاکیپسی نیویورک است. مقالات و گفتگوهای او در نشریات روشنفکری داخلی و رسانه‌های مربوط به جریان اصلاحات به صورت مرتب منتشر می‌شود.

او در سال ۸۸، در کنار اردشیر امیرارجمند، مشاور میرحسین موسوی در خارج از کشور، در برنامه‌ای درباره جنبش سبز حاضر شده بود. با این حال، او چندان عنصر سیاسی فعال با موضعگیری‌هاسی رادیکال نبوده است و عمدتاً روی موضوعات آکادمیک از جمله روش‌های خشونت پرهیز و اصطلاحاً جنگ نرم فعالیت می‌کند.

آدام میشنیک، یهودی‌تبار اهل لهستان و برآمده از یک خانواده کمونیست است. او یکی از چهره‌های جنبش «همبستگی» (سولیدارنوژ) در اواخر دهه ۱۹۸۰ در لهستان بود که سرانجام باعث تغییر حکومت کمونیستی این کشور بلوک شرق شد. میشنیک از اعضای اندیشکده قدرتمند و به شدت تاثیرگذار «شورای روابط خارجی» است.

پیام اخوان، وکیل وابسته به جامعه بهایی در کانادا و استاد حقوق در دانشگاه مک‌گیل است. او به واسطه نفوذ در نهادهای حقوقی بین‌المللی، از چهره‌های کلیدی در پرونده‌سازی حقوق بشری علیه ایران در سال‌های اخیر بوده است.[1]

در سال ۲۰۰۴ و با تاکید دولت آمریکا بر روی وضعیت حقوق بشر در ایران، پیام اخوان به همراه رؤیا حکاکیان و رامین احمدی «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» را تأسیس کردند. این مرکز با بودجه ابتدایی یک میلیون دلار از سوی وزارت خارجه آمریکا تأسیس شد.

اخوان به نمایندگی از فرقه بهاییت، نقش مهمی در اتخاذ اقدامات خصمانه دولت کانادا علیه ایران داشته است.[2]

نگاهی گذرا بر سوابق فاطمه حقیقت‌جو

فاطمه حقیقت‌جو، متولد ۱۳۴۷، دکترای مشاوره از دانشگاه تربیت معلم، به واسطه یکی از سه سهمیه دفتر تحکیم وحدت در لیست مشارکت در سال ۱۳۷۹ وارد مجلس شورای اسلامی شد. حقیقت‌جو به ارائه نطق‌های پیش از دستور جنجالی و ساختارشکن معروف بود. در یکی از پرسروصداترین این نطق‌ها، او با آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون)، سخنان خود را آغاز کرد و در ادامه در سخنانی بعضاً دور از ادب، درحالی‌که رهبر انقلاب را مورد پرسش قرار می‌داد، ارکان و نهادهای نظام را به خشونت‌طلبی، ظلم و حق‌کشی متهم کرد.

 بی‌پروایی حقیقت‌جو به‌جایی رسید که قوه قضاییه حکم بازداشت او را صادر کرد، اما با تدبیر مقام معظم رهبری جلوی اجرای حکم او و محمد دادفر و حسین لقمانیان گرفته شد.

حقیقت‌جو یکی از بانیان تحصن نمایندگان مجلس ششم و از اولین مستعفیان در اعتراض به رد صلاحیت‌ها بود. لحن نطق استعفای او آن قدر تند و هنجارشکنانه بود که خشم قدرت الله علیخانی، نماینده اصلاح‌طلب قزوین را برانگیخت و او به قصد برخورد فیزیکی به سمت تریبون رفت که البته با مداخله سایر نمایندگان ختم به خیر شد و او نطق خود را به پایان رساند. به‌هرحال او اولین کسی بود که استعفایش از سوی هیئت‌رئیسه مجلس ششم پذیرفته شد.

اصلی‌ترین ابزار رسانه‌ای این پروژه‌، پلتفرم «زوم و گوگل میت» است. بحث‌ها و کلاس‌های آموزشی پروژه با مدیریت شخصی به نام «دریا دلاور» انجام می‌گیرد. فرد دیگری به نام «سحر مطلبی» در اداره جلسات به دریا دلاور کمک می‌کند. سحر مطلبی که در ایران پزشک عمومی بود، بعد از مهاجرت از ایران و سکونت در مالموی سوئد، در قالب حقوق زنان و جنبش خشونت پرهیز، به فعالیت علیه جمهوری اسلامی پرداخت.


معرفی سحر مطلبی

 

درکنار سحر مطلبی و دریا دلاور، افراد دیگری نیز در این پروژه، تحت ریاست فاطمه حقیقت‌جو مشغول به فعالیت هستند که به شرح ذیل است:

 

 

مدرسین در دوره‌های آموزشی پروژه همه مون چه کسانی هستند؟

چهره‌های کلیدی که در آموزش‌های «همه‌مون» حضور دارند، اریکا چنووِث (آمریکایی) سرجا پاپوویچ (صربستانی) و یِلنا تراشفسکی (صربستانی) هستند.

برگزاری دوره خشونت پرهیز

این دو فرد صربستانی، از مدیران یک موسسه صرب با نام «CANVAS» مخفف «مرکز اقدامات و راهبردهای کاربردی خشونت پرهیز» هستند که مقر آن در بلگراد است و به ادعای مدیران آن، در زمینه آموزش روش‌های مقاومت خشونت پرهیز با کارآموزانی از ۵۰ کشور کار می‌کنند. این موسسه در سال ۲۰۰۵ با حمایت مالی و پشتیبانی فنی مؤسسات آمریکایی از جمله NED و خانه آزادی تأسیس شد؛ درواقع CANVAS یکی از مؤسسات پوششی است که ذیل اهداف NID اقدام می‌کند.


مرکز اقدامات و راهبردهای کاربردی خشونت پرهیز

 


حضور پاپوویچ در دوره های خشونت پرهیز با محوریت اغتشاش 1401 ایران


حضور پاپوویچ در دوره های خشونت پرهیز با محوریت اغتشاش 1401 ایران

سرجا پاپوویچ از این لحاظ چهره مهمی است که در اولین تجربه به کارگیری روش‌های «خشونت پرهیز» برای تغییر حکومت، یعنی جنبش Otpor به‌عنوان یکی از اعضای اصلی رهبری حضور و معروف‌ترین و رسانه‌ای‌ترین فرد جنبش حضور داشت.

 

این جنبش از پایه‌های تغییر حکومت صربستان در سال ۲۰۰۰ بود. هم او و هم اسلوبودان دینوویچ، دیگر مؤسس CANVAS و رییس آن، هر دو عضو بنیان‌گذاران Otpor بودند که بعدها اسناد ارتباط این جنبش با سیا و حمایت لجیستیک و مالی و آموزشی سیا از آن در پوشش موسسه توسعه بین‌المللی آمریکا (USAID) منتشر شد.[۶] سرجا پاپوویچ امروز یکی از «سلبریتی» های حوزه براندازی نرم شناخته می‌شود و به‌عنوان یک پیشکسوت کهنه‌کار در دوره‌های آموزشی و ورکشاپ‌های آموزش جنگ نرم به خصوص برای کارآموزانی از کشورهای زاویه‌دار با محور غرب به‌عنوان مدرس حضور پیدا می‌کند و مورد حمایت و پشتیبانی نهادهای اطلاعاتی غربی قرار دارد.


مقاله روزنامه گاردین درباره پاپوویچ به‌عنوان «معمار انقلاب جهانی»

در گزارشی منتشرشده به تاریخ ۱ اکتبر ۲۰۲۲، درباره یکی از دوره‌های آموزشی کانواس برای فعالان گرجستانی می‌خوانیم:

" این دوره آموزشی به فعالان رویکردهای جدیدی نسبت به اعتراض بدون خشونت، خودسازماندهی و بسیج حامیان آموزش داد. آن‌ها همچنین این فرصت را داشتند که با یکدیگر ارتباط بگیرند و زمینه‌های احتمالی همکاری‌های آینده را بررسی کنند. علاوه بر درس‌های نظری، شرکت‌کنندگان همچنین بر روی تکالیف عملی خود، از جمله تهیه برنامه‌های مبارزات انتخاباتی کار می‌کردند. در ماه‌های آینده،  CANVAS همچنان با شرکت‌کنندگان مرتبط خواهد بود و مشاوره‌های فردی و جلسات گروهی اضافی در مورد جنبه‌های مهم کمپین‌های مدنی مانند نام تجاری کمپین، ارتباطات بصری، روابط رسانه‌ای و جمع‌آوری کمک‌های مالی صورت خواهد گرفت. تقویت فعالیت مدنی یکی از اولویت‌های اصلی برنامه مشارکت جامعه مدنی USAID است؛ بنابراین، دوره‌های آموزشی برای فعالان همچنان دو بار در سال طبق برنامه انجام می‌شود و شرکت‌کنندگان از طریق یک رقابت باز انتخاب می‌شوند."[7]

حضور مؤسسات برانداز هلندی در پروژه‌های NID

پروژه «همه مون»، جلسات و دوره‌های خود را با همکاری یک موسسه هلندی به نام «OQ Consulting» برگزاری می‌کند. مؤسس و مدیر این موسسه هلندی، خانم «ترا فن اوچ»، یک اقتصاددان است که در زمینه تبلیغ و ترویج سرفصل‌های سند اهداف توسعه‌پایدار در حوزه کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، ایجاد محدودیت‌های محیط زیستی به بهانه گرمایش زمین، آموزش جنسی، دگرباشی جنسی و هنجارسازی از هویت‌های جنسی جدید، برابری جنسیتی در مفهوم رادیکال و فمینیستی، «توانمندسازی اقلیت‌ها» و مقابله با اعتقادات غیرلیبرالی که مانعی در برابر پیشبرد دستورکار اهداف توسعه پایدار یا توسعه هزاره و...فعالیت می‌کند.


ترا فن اوچ مدیر موسسه OQ

خانم فن اوچ، دقیقاً از عنوان «care economy»، به‌عنوان پرچم فعالیت‌های خود استفاده می‌کند که عنوانی فرعی برای تطبیق دادن اقتصاد جهانی با سند اهداف توسعه پایدار یا همان سند ۲۰۳۰ است.


آموزش بودجه ریزی جنسیتی توسط مدیر موسسه OQ

به اجمال می‌توان گفت هدف از ترویج «care economy» یا کار مراقبتی، تبدیل نقش‌های طبیعی و خدادادی چون فرزندداری، رسیدگی به امور خانه، آشپزی، نظافت خانه و امثال آن به «شغل» و تبدیل نقش‌های مادرانگی و همسرانگی به فعالیت اقتصادی است. هدف کانونی و غایی ترویج این سیاست، به بهانه ظاهراً پذیرفتنی ارزش‌گزاری مالی بر وظایفی چون خانه‌داری، همسرداری و نگه‌داری و تربیت فرزند، تغییر و تحول بنیادین در نقش‌های طبیعی و خدادادی در جهت اهداف رادیکال فمینیستی است. به این بخش از مقاله مجمع جهانی اقتصاد در ستایش از اقتصاد مراقبت توجه کنید:

" در سال ۲۰۲۲، ۵۰ درصد از زنان کلمبیایی نمی‌توانند به بازار کار دسترسی داشته باشند، زیرا انتظار می‌رود وقت خود را صرف خانه داری کنند. از این نظر، رسمی شدن اقتصاد مراقبت نشان دهنده جبران تاریخی کار انجام شده توسط زنان است. همچنین این یک گام اساسی در جنبش برای حذف تعصب جنسیتی است که نشان می‌دهد فقط زنان باید بر خانه داری نظارت کنند. رسمی کردن اقتصاد مراقبت به کاهش شکاف جنسیتی کمک می‌کند. در نتیجه، رسمی کردن اقتصاد مراقبت شامل ایجاد شغل، کل حقوق و دستمزد قابل توجه تر، افزایش تولید ناخالص داخلی و بهبود حقوق زنان است؛ بنابراین، موضوع پرداخت حقوق به خانه‌داران نیست: رسمی کردن اقتصاد مراقبت به توزیع کارها در بین افرادی که می‌توانند آن را با دستمزد انجام دهند، کمک می‌کند؛ به عبارت دیگر، به معنای ایجاد اشتغال برای همه مردم با فراخوان تجمعی برای رسیدگی به سایر مردم است."[۸]


ترویج اقتصاد مراقبت توسط ملیندا گیتس

و خب طبق یک مثل انگلیسی، اگر می‌خواهی از ماهیت کاری سر دربیاوری، رد حساب بانکی را بگیر؛ به عبارت دیگر، هیچ چیزی به اندازه منابع مالی و اصطلاحاً اسپانسرهای یک طرح، ماهیت و نیات آن را روشن نمی‌سازد. یکی از اسپانسرهای اصلی تبلیغ و ترویج اقتصاد مراقبت، بنیاد جامعه باز، متعلق به ابرسرمایه‌دار بدنام، جرج سوروس، است که یکی از لقب‌های او «پدر انقلاب‌های رنگی» است!


حضور جرج سوروس در موضوع اقتصاد مراقبت

 

پروژه همه مون، چه دوره‌هایی برگزار کرده است؟

در ابتدای این گزارش به یکی از پروژه‌های زیر نظر فاطمه حقیقت‌جو با عنوان ALL OF US یا همه مون اشاره کردیم، اما نیاز است درباره این پروژه، به دوره‌هایی که برگزارشده است، نیم نگاهی داشته باشیم تا در گزارش‌های آتی، به صورت مفصل‌تر و جزیی‌تر به آنها بپردازیم.

تاکنون ۴ سرفصل آموزشی توسط «همه‌مون» برگزارشده است که ازاین‌قرار هستند:

دوره اول: این دوره با عنوان «سازمان‌دهی سمن‌ها» در سال ۹۹ و توسط موسسه «NETSHEILA» برگزار شد.

دوره دوم: با عنوان «رهبری، سازمان‌دهی و اقدام» در بازه ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به سرپرستی پروفسور مارشال گانز برگزار شد. گانز استاد علم سیاست در دانشگاه هاروارد و مغزمتفکر کارزار انتخاباتی باراک اوباما در سال ۲۰۰۸ بود.


مارشال گانز


گانز مسؤول کمپین انتخاباتی اوباما بوده است

از نکات جالب در پروژه همه‌مون و ارتباط شبکه‌ای میان موسساتی که به دنبال تغییر اجتماعی در زنان ایرانی هستند، برگزاری دوره‌ای است که توسط شبکه آزادی (AZADI NETWORK) برگزارشده است و یکی از مدرسین این دوره، مارشال گانز بوده است.

در بیانیه مشترک سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات، به برگزاری دوره‌ای اشاره شده بود که توسط یکی از مجریان ضد انقلاب مدیریت و اجرا شده بود.

بر اساس اطلاعات واصله، این دوره توسط "شبکه آزادی" زیر نظر نگین شیرآقایی، خبرنگار و مجری سابق BBC فارسی انجام شده است، شبکه آزادی برنامه‌هایی را برای آموزش روش‌های خشونت پرهیز، مبارزات زنان، جنبش زن زندگی آزادی و حقوق LGBTQ برگزار می‌کند.

دوره مذکور، در تاریخ ۲۵ و ۲۶ ژوئن ۲۰۲۳/ چهارم و پنجم تیرماه ۱۴۰۲ در لندن و ساختمان اصلی مؤسسه آموزشی و امنیتی سواز (مطالعات شرقی و آفریقایی)، اتاق G۳ از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۹:۴۵ برگزارشده است که هدف از آن، مرور سرفصل‌های عملیاتی و اقدامات لازم در سالگرد فوت مهسا امینی بود. این دوره توسط مارشال گانز و خانم میس الرقسوسی برای فعالان حوزه زنان خارج از کشور بوده است.


عنوان دوره برگزارشده در دوره دانشگاه سواز


جزئیات برنامه برگزارشده در موسسه امنیتی – آموزشی سواز

 

دوره سوم: این دوره با عنوان «بودجه‌ریزی پاسخگوی جنسیت» (Gender Responsive Budgeting) یا GRB  توسط موسسه OQ consulting به مدیریت خانم ترا فن اوچ برگزار شد.

در این دوره، بر اساس اسناد، به دنبال پیاده سازی هدف پنجم سند توسعه پایدار، یعنی جریان سازی جنسیتی در ایران به اسم برابری جنسیتی هستند.


گواهی دوره GRB توسط موسسه OQ

 

هدف پنجم توسعه پایدار (سند 2030) چه می‌گوید؟

هدف ۵ توسعه پایدار  SDG 5) یا هدف جهانی ۵) مربوط به برابری جنسیتی است و پنجمین هدف از ۱۷ هدف توسعه پایدار است که توسط سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۵ تعیین شده‌است. عبارت رسمی هدف ۵ «دستیابی به برابری جنسیتی و توانمندسازی همه زنان و دختران» است.


کلید کل پروژه در همین «برنامه توسعه پایدار» یا همان سند 2030 است

 

دوره چهارم: این دوره آموزش روش‌های مقاومت خشونت پرهیز است که توسط موسسه CANVAS در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ برگزارشده است.

 

برنامه درسی کانواس چیست؟

بر اساس اسناد به دست آمده، موسسه کانواس یک برنامه درسی با عنوان راهنمای "مبارزه بی‌خشونت موثر" دارد و نمایندگان کشورهایی که به دنبال استفاده از این عنوان درسی هستند، می بایست، بر اساس اهداف و درخواست‌های این موسسه به جمع امضا کنندگان بپیوندند و نماینده اپوزیسیون ایرانی در لیست، فاطمه حقیقت‌جو از NID است.


اسم فاطمه حقیقت جو به عنوان نماینده طرف ایرانی به عنوان موافقیت با دوره درسی کانواس

با توجه به بررسی‌های صورت گرفته، تمامی آموزش‌ها در این دوره، حالت براندازانه دارد و عملا با ادعای استفاده از رفتارهای خشونت پرهیز، به دنبال کودتای نرم و به تبع آن اگر امکانش بود، کودتای سخت در کشورهای مورد هدف هستند و لزوما در هر کشور کودتای نرم، منجر به حالت سخت آن نمی‌شود، درواقع، استفاده از واژه خشونت پرهیز، شکل دیگری از دستورالعمل‌های افرادی همچون جین شارپ برای رسیدن به براندازی از طریق نرم است که در فتنه ۸۸، توسط جریان اصلاحات مو به مو انجام شد.


نقل قول استفاده شده از جین شارپ در دوره خشونت پرهیز

 

در ادامه به قسمت‌هایی از آموزش‌‌ها و عناوینی که در این دوره به آن پرداخته می‌شود، می‌پردازیم؛ آنچه ارائه می‌شود، ترجمه دروسی است که توسط کانواس برای فعالان اجتماعی داخل کشور صورت گرفته است.

تشویق به برگزاری اعتراضات خیابانی گسترده و متنوع در داخل

بر اساس دروس ارائه شده؛ برای دستیابی به انقلاب (براندازی) می‌بایست، اعتراضات خیابانی گسترده بر اساس تنوع و کثرت را در دستور کار قرار داد، بر اساس همین مدل در اغتشاش ۱۴۰۱، به دنبال کثرت و تنوع بودند، اعم از ساواکی، منافقین، سلطنت‌طلبها، همجنس بازان و تجزیه طلبان حضور داشتند.

تشویق معلمان، دانش‌آموزان و دانشجویان و اساتید دانشگاه‌ها به اعتصاب و مخالفت‌های مدنی

در اغتشاش سال گذشته، دشمن خارجی بر اساس شبکه‌های ایجاد شده در دوران کرونا بین دانش‌آموزان و خانواده‌ها، به دنبال تشویق نهاد مدرسه اعم از دانش آموز معلمان و خانواده‌ها برای ایجاد التهاب و اغتشاش را داشت و نمونه‌های کوچکی از این تلاش در جامعه دیده شد اما در محاسبات نهایی، به واسطه حمایت مردمی از انقلاب اسلامی، با شکست مواجه شد.

تشویق به اعتصاب در میان کارمندان دولتی

 

در سال گذشته، تلاش‌های بی شماری برای اعتصاب میان بازاریان، کارمندان، دانشگاهیان، کارگران حوزه حملو نقل و عرصه انرژی انجام گرفت تا این اعتصاب منجر به اعتراضات گسترده در سراسر کشور بود، به تعبیر دیگر، تمامی آموزش‌ها در دوره خشونت پرهیز، مو به مو توسط عوامل اغتشاش در داخل کشور پیاده سازی شد و هزینه‌هایی برای مردم و کشور به بار آورد اما در نهایت به واسطه فهم غلط از مردم و نگاه مردم به انقلاب اسلامی، با شکست روبرو شدند.


جزئیات یکی از جلسات برگزارشده در دوره خشونت پرهیز با محوریت تحلیل اغتشاش ۱۴۰۱

درواقع، در پس ادبیات خشونت پرهیز، احیای اغتشاش و جهت‌دهی به اغتشاش وجود دارد و این شبکه با بررسی نقاط قوت و ضعف اغتشاش "زن زندگی آزادی"، عملا به دنبال گسترش رفتارهای براندازنه از نوع نرم، مدنی و خشونت آمیز هستند.

طبق اطلاعات واصل‌شده، قرار بوده است «همه‌مون» با همکاری موسسه هلندی OQ Consulting محتوای مربوط به یک دوره آموزشی ۱۰ جلسه‌ای را در ۲ جلسه فشرده خلاصه کرده و در روزهای ۱۶ و ۲۳ شهریور ماه به صورت آنلاین و با حضور خبرنگاران و فعالان مدنی داخلی برگزار کند.

درواقع این دوره ۲ روزه، برگزاری بودجه ریزی جنسیتی است که قبل‌تر به آن اشاره شده و عملا، پوششی برای اهداف اصلی مجریان بوده است، بر اساس عملکرد این شبکه، هدف اصلی از برگزاری این دوره ۲ روزه، سازمان‌دهی زنان و فعالان جامعه مدنی معاند در داخل کشور، برای بازتولید و احیای اغتشاشات «زن، زندگی، آزادی» بوده است.

شاید لازم به تاکید نباشد که حضور در این جلسات و جلسات مشابه برای اهالی رسانه و فعالان داخلی مغایر با ملاحظات امنیت ملی بوده و قطعاً برای مشارکت‌کنندگان بدون تبعات نخواهد بود.

به نظر می‌رسد وزارت امور خارجه آمریکا، با استفاده از نهادهایی همچون موسسات دولتی USAID و  Freedom House دانشگاه هاروارد، ام آی تی و به واسطه نهادهایی پوششی همچون NID و بنیاد هیفوس، در جهت نفوذ اجتماعی و با عناوینی همچون کارآمدسازی زنان و ایجاد شبکه زنان فعال و یا زنان فعال اجتماعی در داخل و خارج از کشور، به دنبال نفوذ و تغییرات اجتماعی در راستای استحاله نظام فکری و عقیدتی جوان و زنان ایران زمین هستند.

 

احسان قنبری نسب
منبع: فارس
ارسال نظرات