محصول دعا، رفاقت با خداوند و آرامش در زندگی است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام و المسلمین مسعود عالی در هفتمین روز از برنامه یک ظهر بهاری که در جوار آستان مقدس حضرت زینب خواهر امام رضا(ع) در اصفهان برگزار می‌شود، با اشاره به راه های حضور خداوند در زندگی، گفت: یکی از راه هایی که سبب می شود خدا در زندگی انسان حضور پیدا کند، دعا است، دعا حرف زدن انسان با خداوند است و یکی از بزرگ ترین رزق های خدا به انسان این است که اجازه داده با خدا خلوت کند.

 

وی افزود: خدای متعال بی نهایت کمالات دارد و از آن طرف انسان بی نهایت فقیر است، لذا بین این بی نهایت ها باید رابطه ای وجود داشته باشد و آن رابطه دعا است تا انسان بتواند چیزی از خدای متعال دریافت کند و خدا این اجازه را به انسان داده است.

 

حجت الاسلام والمسلمین عالی با بیان کلام امیرمومنان(ع) خطاب به امام حسن مجتبی(ع) در نامه 31 نهج البلاغه اظهار کرد: حضرت در این نامه می فرماید "فرزندم بدان آن کسی که خزائن عالم در اختیار آن است به تو اجازه داده تا آن را بخوانی"، لذا پروردگار عالم نه تنها اجازه داده که می توانید با خدا ارتباط برقرار کنید، بلکه دعوت کرده است و بالاتر از آن گله کرده است، هم چنان که در روایت داریم که وقتی بنده نماز می خواند یک دعای مستجاب نزد خدا دارد و اگر کسی نماز بخواند و از خدا چیزی نخواهد جفا نموده است.

 

وی اضافه کرد: به طور معمول نگاه افراد به دعا ابزاری است، یعنی دعا را ابزاری برای حاجت خواستن می دانند، در حالی که اصل در دعا خواستن نیست، بلکه خواندن است، هم چنان که دعا از کلمه دعوت می آید.

 

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: برخی تنها برای خواستن به درگاه خدا می روند، اما اگر برای مصلحت خواسته آنها داده نشود قهر می کنند، زیرا دعا را به عنوان ابزار گرفته اند و نگاه آنها به دعا نگاه ابزاری است و خدا را وسیله رسیدن به هدف و حاجت خود کرده اند در حالی که خدا هدف است.

 

وی خاطر نشان کرد: یکی از اشتباهات دیگر ما در دعاها این است که نگاه ما به دعا صفر و صدی است، یعنی زمانی که دعا می خوانیم یا باید تا انتها بخوانیم یا این که چون فرصت نمی کنیم به طور کلی آن را کنار می گذاریم و این اشتباه است.

 

حجت الاسلام و المسلمین عالی با تاکید بر مداومت در دعا نمودن و تاثیر آن در جان انسان تصریح کرد: اگر انسان در دعاها مداومت داشته باشد حتی اگر به مقدار اندک از دعا، این در جان فرد می نشیند و اگر انسان با دعاها مأنوس باشد کم کم با خدا رفیق می شود و این رفاقت برای انسان آرامش می آورد، زیرا اداره کننده و مدیر عالم رفیق انسان شده است.

 

این کارشناس دینی آرامش، نشاط، سرزندگی، امید، مقاومت و صبر را ماحصل انس با دعا و رفاقت با خدا دانست و اظهار کرد: اگر انسان با ارباب عالم رفیق شود از خدادانی به خداداری می رسد.

 

وی افزود: بسیاری از افراد خدادان هستند اما خدادار نیستند، یعنی تنها می دانند خدایی وجود دارد، همانند شیطان که تنها خداددان است، یعنی می داند که خداوند خالق آن است و لذا زمانی که خداوند آدم را خلق کرد و دستور به سجده داد، شیطان اعتراض نمود و گفت من را از آتش و آدم را از خاک خلق کرده ای و هم چنین شیطان به قیامت نیز اعتقاد دارد، بنابراین همه این مسائل را می داند، لذا خدادان است، اما خدادار نیست.

 

حجت الاسلام والمسلمین عالی خدادانی صرف را سبب احساس تنهایی و وحشت عنوان کرد و ادامه داد: چنین افرادی در هنگام مرگ بسیار می ترسند، اما فردی که در دنیا در بیماری و سلامت ، خوشی و ناخوشی و ثروت و فقر خدا را صدا می کند هیچ گاه دچار وحشت نمی شود زیرا همیشه خدادار بوده است.

 

وی اضافه کرد: زمانی که امام موسی بن جعفر(ه) وارد زندان شد، سیاه چالی بود که هیچ پنجره و نوری نداشت و حضرت زمانی که وارد چنین زندانی شد خدا را شکر نمود و فرمود به دنبال جای خلوت برای خلوت با خدا می گشتم، بنابراین کسی که با خداوند رفیق باشد در دنیا و در عالم قبر، بزرخ و قیامت نیز آرامش دارد، زیرا محصول دعا رفیق شدن با خداوند است. /1304/