قدرشناسی از نعمت‌های الهی ظرفیت وجودی انسان را بالا می‌برد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام مسعود عالی شامگاه سه‌شنبه یازدهم آذرماه در مراسم عزاداری و سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) در بیت الحسین(ع) واقع در خیابان ری تهران سعه رحمت، دانایی، توانایی، دارایی، مهربانی و بخشندگی خداوند را بی‌نهایت دانست و با اشاره به این‌که باور کردن همین پنج صفت کافی است تا انسان بداند چه کسی در حال مدیریت ما است و این مُلک چه خدایی دارد، گفت: نباید خداوند را با خودمان مقایسه کنیم، او دنبال بهانه می‌گردد تا به ما چیزی عطا کند.

وی ابراز داشت: وقتی حضرت آدم(ع) از بهشت رانده شد، به خداوند عرض کرد خدایا شیطان را بر ما مسلط کردی، برای من هم چیزی در مقابل آن قرار بده، خداوند فرمود من برای تو و فرزندانت این را قرار می‌دهم که اگر یکی از شما نیت کار خیر کرد، یک ثواب و اگر آن را انجام داد، ده ثواب برای او می‌نویسم و اگر نیت گناه کرد، چیزی نمی‌نویسم، اگر مرتکب گناه شد، تا هفت ساعت چیزی نمی‌نویسم و اگر پس از آن توبه نکرد می‌نویسم، خداوند فرمود کافی است؟ حضرت آدم(ع) عرض کرد بیشتر، خداوند فرمود گناهی را هم که پس از هفت ساعت توبه نکردن نوشته‌ام، اگر انسان تا آخر عمر که چشمش به فرشته مرگ می‌خورد، توبه کند، پاک می‌کنم، خداوند فرمود کافی است؟ حضرت آدم(ع) عرض کرد بله.

حجت‌الاسلام عالی با بیان این‌که سهم هرکس از بی‌نهایت خداوند به اندازه ظرفیت خود اوست، اظهار داشت: مرحوم سید حیدر آملی از عرفای بزرگ شیعه در مقدمه کتاب جامع الاسرار، سه بار قسم خورده و می‌گوید من در جوار خانه خدا، ریاضت و مراقبتی داشتم، خداوند علمی در سینه من گذاشت که اگر تمام درختان قلم و جن و انس نویسنده شوند، یک دهم آن را نمی‌توانند بنویسند.

این واعظ برجسته در ادامه این مطلب با اشاره به این‌که وقتی ظرف انسان بزرگ باشد، این‌طور از فیوضات خداوند بهره‌مند می‌شود، ابراز داشت: برخی ظرفیت نشان نمی‌دهند، اگر نشان دهند، خداوند دریغ ندارد.

وی اظهار داشت: برخی زیبایی دارند اما بجای این‌که آن را خرج خدا کنند، خرج معصیت می‌کنند و برخی تا علمی به دست می‌آورند، دچار عجب و غرور می‌شوند اما اگر ظرفیت نشان دهند، خدا در ظرف آنان نعمت می‌ریزد.

استاد حوزه علمیه بیان داشت: شخصی خدمت امام صادق(ع) آمد و عرض کرد اگر می‌شود، اسم اعظم را به من بدهید، امام صادق(ع) فرمودند از تو چیزی می‌خواهم ابتدا آن را انجام بده، پلی هست در کنار آن برو و هرچه دیدی را به من گزارش بده، آن شخص پس از رفتن در کنار پل، پیرمردی که روی دوشش هیزم بود و از بیابان به سمت مدینه در حرکت بود را مشاهده کرد، از پشت سر او جوانی سواره آمد، به دلیل تنگی عرض پل، می‌بایست یک نفر در آن حرکت می‌کرد، پیرمرد آهسته می‌رفت، آن جوان چند تازیانه به پشت پیرمرد زد که زودتر حرکت کند، سپس پایش را از رکاب درآورده و و محکم به پشت پیرمرد زد که در نتیجه پیرمرد با صورت بر زمین خورد و هیزم‌هایش ریخت و پس از رد شدن آن جوان، بلند شد، هیزم را روی دوش خود گرفت و حرکت کرد.

حجت‌الاسلام عالی ادامه داد: آن شخص این صحنه‌ها را به امام صادق(ع) گزارش داد، امام(ع) فرمودند اگر تو آنجا اسم اعظم داشتی چه می‌کردی؟ عرض کرد آن جوان را تنبیه سختی می‌کردم، امام صادق(ع) فرمودند آن پیرمرد از دوستان ما بود و اسم اعظم داشت.

این واعظ برجسته با بیان این‌که امام صادق(ع) می‌خواستند این پیام را به آن شخص بدهند که نخست ظرفیت پیدا کن، ابراز داشت: ما باید ظرف وجودی خود را بزرگ کنیم؛ یکی از مسائلی که ظرف وجودی ما را بسیار بزرگ می‌کند، این است که داده‌های خدا را ببینیم و قدر بدانیم تا خداوند بیشتر عطا کند.

وی با اشاره به این‌که خداوند می‌فرماید همین نعمت‌هایی که به تو دادم را هضم کن، سپس بیشتر بخواه، گفت: دیدن نعمت‌های خداوند لطافت روحی می‌خواهد.

استاد حوزه علمیه مرحوم آیت‌الله محمد علی اراکی را سلمان زمان دانست و با بیان این‌که دیدن ایشان خودش موعظه بود، افزود: خدمت ایشان رسیدم، گریه می‌کرد، شاکر خدا بود و می‌فرمود ابرو بالای چشم است، انگشت‌ها مساوی است اگر نبود، نمی‌توانستیم دکمه‌های لباسمان را ببندیم.

وی با اشاره به این‌که اکنون زمانی است که شیعه ولایت اجتماعی پیدا کرده، بیان داشت: زمانی کسانی بر این کشور حاکم بودند که با روضه و مجلس حضرت سیدالشهدا(ع) و حجاب می‌جنگیدند.

این واعظ برجسته گفت: شیخ علی محقق که چند سال پیش رحلت کرد، قسم می‌خورد که من در منزل شیخ عبدالکریم حائری بودم که رضاخان وارد شد و با چکمه در درگاه درب ایستاد و گفت شیخ عبدالکریم من چه کسی هستم؟ فرمود شاهنشاه آریا مهر رضاخان، گفت نشد، شیخ عبدالکریم حائری دو لقب دیگر اضافه کرد، رضاخان گفت من شمر هستم، اگر جلوی من بایستی، روی سینه تو می‌آیم و استخوان‌هایت را خرد می‌کنم.

استاد حوزه علمیه اظهار داشت: شیخ عبدالکریم حائری به دلیل این‌که حوزه علمیه جان بگیرد، خیلی با رضاخان درنیفتاده بود.

حجت‌الاسلام عالی خاطرنشان کرد: زمان ما ایران را به نفت می‌شناختند اما امروز ایران یک طرف موازنه قدرت در دنیا است، این‌ها نعمت و عزت است، کسی که داده‌های خداوند را ببیند، ظرف وجودی‌اش بزرگ می‌شود.

وی با اشاره به این‌که هنرمند کسی است که در بلا شاکر باشد، بیان داشت: امام حسین(ع) در شب عاشورا خدا را شکر کردند و اصحاب ایشان هم این‌طور شده بودند./956/پ202/ن