نه رییس، نه جمهور

به گزارش خبرگزاری رسا، آنچه در ونزوئلا می‌گذرد، ترکیبی از بهار عربی و کودتای خارجی است. بخشی از مردم از وضعیت اقتصادی و معیشتی خود ناراضی‌اند و دولت «مادورو» را مقصر مشکلات کشور می‌دانند.

 

آن‌ها به خیابان می‌آیند و خواهان تغییر هستند. این موضوع در یک دموکراسی، کاملاً طبیعی است. آنچه در عالم سیاست و روابط بین‌الملل شگفت‌انگیز است، دخالت مستقیم و ناشیانه دولت آمریکا در به‌رسمیت شناختن یک دولت موازی در یک جغرافیای دیگر است.

 

آمریکا در امور کشور‌های مختلف، نمونه‌های مختلفی از دخالت را انجام داده، اما این مورد خاص تقریباً بی‌سابقه بوده است.

 

اولاً در ونزوئلا بخش زیادی از مردم طرفدار دولت مستقر هستند. ثانیاً رهبر مخالفان در انتخابات مقابل مادورو بازنده نشده که اکنون به عنوان رییس‌جمهور انتخاب شود! پس نه نماینده جمهور ونزوئلاست و نه رییس آن جمهوری.

 

سیاست خارجی می‌تواند تنظیم‌کننده روابط در سیاست داخلی باشد، مثل برجام که زمینه‌ساز پیروزی اصلاح‌طلبان در دو انتخابات ایران شد. اما آنچه آمریکا انجام می‌دهد، بسیار فراتر از تنظیم مناسبات است.

 

نوعی کودتای نرم را تداعی می‌کند خارج از قواعد علوم سیاسی در حال حرکت است. به نظر می‌رسد این تجربه برای آمریکا جز شکست حاصلی نخواهد داشت و فضای سیاسی ونزوئلا را تبدیل به فضای امنیتی می‌کند.

 

علاوه‌بر این، حاوی این پیام مهم است که هژمونی آمریکا حتی در قاره آمریکا هم به چالش رفته و حمایت آمریکا ضمانت برد را همراه ندارد. این نشانه‌ای از افول آمریکاست.

 

به نظر می‌رسد در زمینه امنیتی، کشورهایی، چون روسیه، ایران و ترکیه به رقبای مهمی برای ایالات متحده تبدیل شده‌اند. /۱۰۱/۹۶۹/م