سرمقاله؛
ضوابط جوان‌گرایی
نقص اصلی در تحقق تدبیر جوان‌گرایی در عرصه مدیریت کشور فقدان شبکه تربیت نیروی انسانی است.
به گزارش خبرگزاری رسا، «کشاندن نسل جوان متعهد به عرصه مدیریت کشور»؛ این سیاست رسمی جمهوری اسلامی است. راه بسیار نزدیک به آن، کنشگری جریان دانشگاهی و حوزوی به‌شکل منضبط، فراگیر و خلاقانه است و نیفتادن در دام سیاست‌بازی‌های روزمره.
نقص اصلی در تحقق تدبیر جوان‌گرایی، فقدان شبکه تربیت نیروی انسانی در کشور است؛ فرایندی مشابه حزب که از بدنه افرادی را رشد دهد و وارد مراحل بالاتر کند. در نبود چنین ساز‌و‌کاری، فعالیت‌های خودجوش و انقلابی در عرصه فرهنگ، خدمت‌رسانی و سیاست‌ورزی، احتمالا امیدوارکننده‌ترین مسیر برای ایجاد شبکه نوآورانه‌ای از منابع انسانی و دستیابی به کارگزارانی متعهد برای ایران است.
این بدان معناست که دولت اسلامی متوقف بر شکل‌گیری و رونمایی توانمندی جوانانی است که اکنون در دهه‌های دوم، سوم و چهارم زندگی خویش‌اند. البته، شاخص جوان‌گرایی در همه منصب‌ها و سمت‌ها، به این شاکله زمانی محدود نیست و مسوولیت‌های ارشد متعددی وجود دارد که جوان‌گرایی در آن، نسبتی با کلیت آن جایگاه داشته و دارد.
ریاست‌جمهوری، شورای نگهبان، ریاست دستگاه قضایی، فرماندهان عالی نظامی و... همه‌و‌همه در چنین ردیفی قرار می‌گیرند و مثلا اگر در ایران، سرلشکری در زیر ۶۰ سال به این سِمَت مفتخر شود، حتما می‌توان از آن به‌عنوان جوان‌گرایی در ارتش یاد کرد. تبیین این نکته از‌آن‌رو ضروری است که افراط و تفریط در جوان‌گرایی ساختار‌ها و کارگزاران، آفت‌زاست و همواره باید راه تعادل را پیمود. /۱۰۱/۹۶۹/م
منبع: صبح نو
ارسال نظرات