قربانی کردن در روز عید قربان از خودگذشتگی در مسیر معنویت است

حجت الاسلام علی عبدالهی، استاد حوزه علمیه در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با تبریک فرارسیدن عید قربان گفت: قربانی کردن از اعمال موکد در این روز است و این عمل فلسفه دقیقی دارد.

وی ادامه داد: در قربانی کردن، ظاهر کار سر بریدن است؛ اما واقعیت قضیه نهایت تسلیم، سرسپردگی، عشق و علاقه بنده به مولای خود است.  قربانی کردن در واقع نوعی جهاد با نفس درجهت زدودن تعلقات و وابستگی های دنیایی و مادی و رهایی از زندان مال پرستی و دنیاطلبی است از این رو می توان گفت قربانی نمادی از قربانی کردن هواهای نفسانی و ذبح نفس اماره است.

این پژوهشگر دینی ادامه داد:  خداوند متعال در قرآن می فرماید «وقتی شما قربانی می کنید آنچه که متعلق به خدا است، تقوای شماست نه گوشت و پوست قربانی» که این نشان می‌دهد روح این عمل است که تقرب آور است و تقوای این کار به خدا می رسد. عمل قربانی کردن در واقع یک حکم دارد یک حکمت. حکم آن، کشتن یک گوسفند و حکمت آن با تقوا بالا رفتن است.

وی ادامه داد: داستان به قربانگاه بردن حضرت اسماعیل توسط حضرت ابراهیم این واقعیت را می رساند که تا انسان از همه وابستگی ها و دلبستگی ها نگذرد به کمال مطلق و محبوب مطلق نمی رسد و منی در واقع قربانگاه عاشقان خداست.

این پژوهشگر دینی پیام سیاسی قربانی کردن را از خودگذشتگی در مسیر معنویت دانست وگفت: به تعبیر دیگر وقتی انسان از هوای نفس رها شود، به آسانی می تواند در راه خدا جهاد کند و می‌تواند عزیزترین و شیرین ترین ثمره زندگی اش را در راه خدا بدهد.

وی اظهار داشت: از بعد اقتصادی همانگونه که قرآن می‌فرماید «از این گوشت قربانی بخورید و هم به بینوای فقیر بدهید» وقتی حدود بیش از دو میلیون زائر خانه خدا هر کدام شتر، گاو یا گوسفند ذبح و برای مستمندان و فقرا ارسال می‌کنند، این نشان می دهد که فلسفه قربانی، حکمت اقتصادی هم دارد که حاجی باید به فکر گرسنگان باشد.

حجت الاسلام عبدالهی ادامه داد: غسل کردن، خواندن نماز عید قربان همانند نماز عید فطر، خواندن دعاهایى که پیش از نماز عید و قبل از آن وارد شده است، خواندن دعاى ندبه و قربانى کردن از اعمال مستحب این روز است لکن قربانی کردن در این روز براى همه مستحبّ مؤکّد است و بسیار سفارش شده است، تا آن جا که برخى از علما آن را بر کسانى که توانایى دارند واجب دانسته اند. در روایتى است که امام صادق (علیه السلام) فرمود «امام على بن الحسین و امام باقر(علیهم السلام) گوشت قربانى را سه قسمت مى کردند؛ یک قسمت آن را به همسایگان مى دادند و یک قسمت آن را به نیازمندان و قسمت سوم را براى اهل خانه نگه مى داشتند.»/916/د102/ع